آینه‌کاری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آینه‌کاری''' نوعی تزیین داخلی [[ساختمان]]،بناها، با چسباندن قطعه‌های کوچک [[آینه]] به شکل‌های هندسی و گل و بته‌های مختلف است. در این رشتهٔ هنری، هنرمند آینه‌کار با استفاده از [[شیشه|اینه]] و برش آن به اشکال متنوع، فضایی درخشان و زیبا در بناها می‌آفریند که از بازتاب نور در قطعات بی‌شمار آینه [[تشعشع]]، درخشش و زیبایی در تزیینات بناها ایجاد می‌شود و پوششی بسیار مناسب و زیبا برای تزیین بنا از نظر استحکام و دوام است.

آب و آینه در [[فرهنگ ایرانی]]ان نماد پاکی و روشنایی، راستگویی و صفا بوده‌اند و به احتمال زیاد کاربرد آن در معماری نیز همین معنا را دارد. علاوه بر این ریشه‌های اقتصادی آینه‌کاری را نباید فراموش کرد. در سده ۱۰هجری قمری [[آینه]] از [[اروپا]] به ویژه از [[ونیز]] به ایران وارد می‌شد و بخشی از این آینه‌ها هنگام جابه‌جایی در راه می‌شکست. هنرمندان ایرانی برای بهره‌گیری از قطعات شکسته راهی ابتکاری یافتند و از آن‌ها برای آینه‌کاری استفاده کردند و آینه‌کاری ظاهراً با کاربرد آن‌ها آغاز شد. آینه کاری در آغاز با نصب جام‌های یکپارچه آینه بر بدنه بنا شروع شد. نه تنها درون بنا بلکه دیوارهای ستون‌دار عصر [[صفویان|صفوی]] نیز با آینه‌های بزرگ تزیین شد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده= بهشته نصیری راد |نشانی= http://www.chtn.ir/WebForms/Fa/Article/ArticleInfo.aspx?ID=719 |عنوان= از پیدایش آیینه تا هنر آیینه‌کاری |ناشر= میراث آریا |تاریخ= ۱۹ اسفند ۱۳۸۷ |تاریخ بازبینی= |archiveurl= https://web.archive.org/web/20090312015925/http://www.chtn.ir/WebForms/Fa/Article/ArticleInfo.aspx?ID=719 |archivedate= ۱۲ مارس ۲۰۰۹ |dead-url= yes }}</ref>