دوازده ایزد المپ‌نشین: تفاوت میان نسخه‌ها

| style="padding-left:1em;"|[[زئوس|فعلی کبیر]] || style="padding-left:1em;"|فعلیوس || [[File:Jupiter Smyrna Louvre Ma13.jpg|75px]] || style="padding:0.5em;"|(پادشاه خدایان) پدر همه خدایان و شاهی است که بر همه مردمان فرمانروایی دارد. بر تختی نشسته است و تیری از آذرخش به دست دارد و همواره عقابی در کنار اوست. معادل رومی وی [[ژوپیتر]] است.

|-

وقتی زئوس با زن های زمینی ازدواج کرد او آن زن ها را نفرین کرد.

|-

|-

| style="padding-left:1em;" |[[آتنا]] || style="padding-left:1em;" |[[مینرو|مینروا]] || [[File:Mattei Athena Louvre Ma530 n2.jpg|75px]] || style="padding:0.5em;" |(ایزدبانوی خرد و فرزانگی) آتنا به طرزی شگفت‌انگیز زاده شده‌است. می‌گویند زمانی که متیس از زئوس حامله بود زئوس خوابی عجیب دید. این خواب نمایان گر این بود که رئوس فرزندی خواهد داشت که اگر این فرزند پسر باشد او را از تخت سلطنت پایین کشیده و اگر دختر شود با زئوس برابری خواهد کرد. به همین دلیل متیس را به سوسک تبدیل و او را خورد. پس از مدتی زئوس سردردی سخت گرفت. درد دم به دم سخت‌تر می‌شد تا آنگاه که زئوس دیگر تاب نیاورد و هفائستوس را فراخواند و گفت تا با پتک بر سر وی بکوبد. هفائستوس نیز ناگزیر بود که فرمان خدای خدایان را گردن نهد. پس ضربتی چنان سهمگین بر سر زئوس نواخت که آتنا سلاح پوشیده از آن بیرون جست و درد زئوس پایان یافت. بدین‌گونه آتنا از مغز زئوس زاده شده و از همین روست که او را الهه خرد و فرزانگی می‌نامند. وی در یونان شهر بزرگی یافت و آن را به نام خویش آتن نامید. می‌گویند که وی همچون مادری که از فرزند خویش نگاهداری می‌کند، همواره آتن را زیر چشم دارد. در اساطیر روم از وی با نام [[مینرو]] یاد شده‌است. او معشوق پرومته تایتان نسل پیشین نیز بود.