شعر: تفاوت میان نسخه‌ها

آرش آذرپیک معتقد است: شعر دارای [[وجود|وجودی]] قائم به [[ذات]] نیست، بلکه تنها مجموعه‌ای از رویکردهای متفاوت در ساحتی خاص از دنیای بی‌پایان هنری کلمه است، بنابراین، هستی [[شعر کهن فارسی|شعر]]، [[داستان]]، [[نمایشنامه|نمایش نامه]]، [[شطحیات|شطح]]، متون منثور هنری و… کاملاً وابسته به سرمنشاءسرمنشأ و مادر همهٔ آنها یعنی دنیای بی‌پایان وجود کلمه است، و شناخت هیچ ‌کدام از این رودخانه‌ها (شعر، داستان و…) هرچقدر عظیم، بدون معرفت عمیق به سرچشمهٔ آنها (کلمه) شبیه آب در [[هاون]] کوبیدن است. و اینکه تمام تعاریفی که تاکنون از شعر شده نتوانسته‌است، به هیچ وجه حق مطلب را ادا کند، به خاطر این است که شعر را وجودی مستقل از جهان بی پایان کلمه انگاشته‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=سلیمان پور |نام=مهوش |کتاب=ماه نوشته‌های یک فرازمینی | ناشر=دیباچه |سال=1398 |مکان=کرمانشاه |شابک=}}</ref><ref>{{یادکرد وب |نویسنده =سلیمان پور، مهوش |نشانی=http://www.ibna.ir/fa/doc/book/280200/انتشار-پنجمین-اثر-مهوش-سلیمان-پور |عنوان=ماه نوشته‌های یک فرازمینی | ناشر =خبرگزاری کتاب ایران |تاریخ =31 آگوست 2019 |تاریخ بازبینی=}}</ref> تعریف‌های سنتی دربارهٔ شعر اگرچه شرط لازم (حداقل) شعر را دربردارند، اما شرط کافی (حداکثر) را دربر نمی‌گیرند. یعنی بیشتر ناظر به عناصر صوری و فیزیکی شعر هستند، نه جوهرهٔ درونی و متافیزیکی آن. حقیقت درونی شعر، نه تعریف‌پذیر، نه ترجمه‌پذیر و نه نقدپذیر است. به این معنی شعر خود زندگی یعنی تجربهٔ زیستن است. پس مانند خود زندگی، مقول به تشکیک و دارای مراتب و مدارج عالی و سافل است، شعر هم شور محض است مثل ترانه‌های [[فایز دشستانی]]، هم شعور محض مانند قصاید [[ناصرخسرو]] و هم آمیزه‌ای از شور و شعور مانند شعر [[حافظ]].<ref>{{یادکرد وب |نویسنده=امین، سیدحسن |نشانی=http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/28774/28/text |عنوان=تعریف شعر |ناشر=نشریه زبان و ادبیات |تاریخ=1387 - شماره 50 |پیوند بایگانی=https://www.webcitation.org/6CydeZ6Ep?url=http://www.noormags.com/view/fa/articlepage/28774/28/text |تاریخ بایگانی=17 دسامبر 2012 |بازبینی=26 ژوئن 2017 }}</ref>