مایکل جیمز فارل: تفاوت میان نسخه‌ها

بنگاه‌های مختلفی را در نظر می‌گیریم که در شرایط مساوی، تحت فرض بازدهی ثابت نسبت به مقیاس و تکنولوژی یکسان، با دو عامل تولید (x1 , x2) به تولید یک نوع محصول (y) می‌پردازند. در شکل (2-1) ss' منحنی تولید یکسان برای بنگاه‌های کاملاً کارآ می‌باشد؛ بنابراین بنگاه‌هایی که روی منحنی ss' قرار دارند، کارایی فنی صد در صد یا یک دارند. برابر یک شدن کارایی، به معنای کارایی فنی کامل بنگاه است. در این شکل، بنگاهی که با p مشخص می‌شود، از نظر فنی ناکارآناکارآمد است، چراکه برای تولید یک مقدار مشخص از محصول، عوامل تولید بیشتری را به کار می‌گیرد.<ref>{{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی۱=Farrell, M. j. , (1957) .The Measurement of Productive Efficiency. , J. R. Static, Soc. series A 120.}}</ref>

اما بنگاهی که در نقطه Q قرار دارد، به لحاظ فنی کاملاً کارآست،کارآمداست، چراکه روی منحنی مرزی کارآ قرار گرفته‌است. میزان ناکارآیی فنی بنگاه p برابر با فاصله PQ می‌باشد. فاصله PQ مقداری است که می‌توان عوامل تولید را بدون کاهش در محصول، کاهش داد؛ بنابراین نسبت OQ/OP به عنوان معیاری برای کارایی فنی بنگاه p تعریف می‌شود. برای یک بنگاه کاملاً کارآ این نسبت برابر با یک خواهد بود.