روایت: تفاوت میان نسخه‌ها

با توجه به بحثهای [[افلاطون]] و [[ارسطو]] در باب ماهیتماهیتِ ادبیات که [[محاکات]] است، لغاتی چون داستان و حکایت و افسانه باید در اصل به مفهوم شبیه سازی و محاکات دلالت داشته باشند.

اما در مورد واژه داستان در حواشی [[برهان قاطع]] آمده است که می توان آن را همریشه دادستان در [[زبان پارسی میانه|زبان پهلوی]] و به معنای حق و قانون دانست. البته علاوه بر این دادستان به معنای پروسه و روند نیز به کار می رفته است و از این رو داستان یعنی یک جریان و روند و با قصه در زبان عربی شباهت معنایی می یابد.

با وجود این، به نظر می رسد واژهٔ داستان مرکب از دو بخشریشه «دا» و «داتن» باشد به معنی آفریدن و ساختن مثل دادار، بغداد و بامداد. از این رو معنای آن به fiction در زبان انگلیسی که معادل جعل خیالی است نزدیک خواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=انواع ادبی. سیروس شمیسا. ص 202}}</ref>

بههمچنین اینممکن ترتیباست واژهٔ داستان مرکب از دو بخش «دا» و«ستان» باشد. «دا» از ریشهٔ هندواروپایی: *dʰē-؛ ریشهٔ [[فارسی باستان]] و [[اوستایی]]: dā- (آفریدن، ساختن)؛ [[سانسکریت|سنسکریت]]: dʰā- و [[فارسی میانه]]: dah- (آفریدن) است و «ستان» پسوند مکان و زمان است، بدین رو داستان؛ «جا» و «گاهِ» آفریدن است.