وی در کودکی همراه خانواده به کراچی پاکستان کوچ کرد. در این شهر و در آغاز نوجوانی به فراگیری زبان اوستایی، فارسی باستان (فارسی هخامنشیان) و زبان پهلوی نزد دکتر مانِک پیتاوالا، فرنشین آموزشگاهِ پارسی و سپس نزد دستور دکتر مانِکجی دالا موبد بزرگ پاکستان، کسی که گات‌ها را نیز به او آموزش داد،پاکستان پرداخت. او در زمان کودکیجوانی زبان سانسکریت را نیز فراگرفت. وی از آموزشگاهی به نام (سند) در کراچی فارغ‌التحصیل شد و زبان عربی را نیز همان‌جا آموخت. او مدعی بود که دکتری خود را در زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه کراچی دریافت کرده است. زمینه‌های علمی وی در مطالعات هندوایرانی، مطالعات تطبیقی ادیان، مردم‌شناسی، تاریخ و جغرافیاست. او افزونعلاوه بر چیرگی بر زبان فارسی و انگلیسی، به زبان‌های اوستایی، پهلوی، سانسکریت، عربی، بلوچی، گجراتی آشنایی داشت. کارها و پژوهش‌هایش با نگاهی متفاوت در مورد ترجمه و تفسیر گات‌ها، سروده‌های اشو زرتشت است.
جعفری با امی نادری در سال ۱۳۳۳ پیوند همسری بست که راهنما و شریک زندگی او به‌ویژه در فعالیت‌های دیدگاه هیدیدگاههای متفاوتش نسبت به دین زرتشتی بوده است.
جعفری سه‌شنبه ۱۵ مهرماه ۱۳۹۹ خورشیدی در خانه خود ودر دورشهر ازاورنج میهنکانتی واز زادگاهشایالت چشم ازکالیفرنیا جهانامریکا فروبستدرگذشت. <ref>{{یادکرد ژورنال |عنوان=ستوت یسن، یادگار یک سده کار فرهنگی |ژورنال=ماهنامه ماهنامه خبری و فرهنگی امرداد |تاریخ=۶ آبان ۱۳۹۹|شماره=۴۳۱ |صفحات=۷ }}</ref>
