سامری: تفاوت میان نسخه‌ها

دربارۀ کیفیت صدای این گاو هم اقوال گوناگون است. برخی گفته اندگفته‌اند اصلاً این گاو موجودی جاندار نبوده است (با تکیه بر لفظ «جسد» که هرگز در معنای موجود زنده به کار نرفته؛ نک طباطبایی، ۱۳۸۳ه.ش: ۱۴، ۲۶۸و۲۷۳) بلکه به وسیلۀ لوله هاییلوله‌هایی که سامری در آن تعبیه کرده بود امکان ایجاد صدایی شبیه بانگ گاو در آن به وجود آمده بود (خزائلی، ۱۳۴۱ه.ش: ۳۳۸).

گروهی دیگر با نظر به ترجمۀ پاره پاره کردن گاو (خواندمیر، ۱۳۳۳ه.ش: ۱، ۱۱۳ و ۱۱۴) در آیات پایانی داستان پنداشته اند که گاوِ منظور، حیوانی دارای گوشت و خون بوده است (همان: ۳۹۲) زیرا که سوزاندن طلا چندان معنایی ندارد (کاشانی: ۱۳۴۱ه.ش: ۶، ۲۲) و صدای آن را بانک گاو زنده انگاشته‌اند .

در مجموع با نگاهی به پیشینۀ آیین [بتِ] گاو پرستی در میان مصریان وقت و همچنین تعلیل‌های تفاسیر احتمال آنکه بنی اسرائیلیان ( که تعدادشان را هشت هزار (ثعلبی،۱۴۱۰ه.ق: ۱، ۱۹۴)، دوازده هزار (طبری ۱۳۶۷ه.ش: ۳۸۸،۲) و پانزده هزار نفر (همان جا) نوشته‌اند) به پرستش بتِ گوساله ای پرداخته باشند بیشتر است (مکارم شیرازی، ۱۳۶۲ه.ش: ۱۳، ۲۸۸ ؛ قرشی، ۱۳۵۳ه.ش: ۳، ۳۲۲).