جعفر مجتهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جعفر مجتهدی تبریزی''' (زاده ۱ بهمن ۱۳۰۳ – درگذشته ۶ بهمن ۱۳۷۴)، فرزند میرزا یوسف ومعروف به شیخ جعفر آقا از عارفان [[شیعه]] بود. وی دلیل اصلی تحول معنوی خود را «دوستی و محبت اهل بیت» می‌داند.<ref>{{یادکرد وب| نشانی =http://www.mashreghnews.ir/news/176089| عنوان =کیمیایی که حسین به جعفر مجتهدی داد | ناشر = مشرق نیوز}}</ref>

شیخ جعفر در اشتیاق زیارت عتبات به عراق مهاجرت نمود که به دلیل نداشتن جواز ورود، دستگیر و در عراق زندانی شد. او زندان را توفیق اجباری خلوت و ریاضت بیشتر و در نتیجه تجارب رؤیاهای صادقانه دانست. پس از رهایی از زندان در نجف و کربلا اقامت گزید و به اعتکاف و راز و نیاز با خدا و توسل به اهل بیت مشغول گشت. مجتهدی در بحبوحه ناامنی کودتای عبدالکریم قاسم بر ضد [[ملک فیصل]] (پادشاه عراق) به ایران برگشت و پس از سکونت کوتاهی در کرمانشاه، ایلام و تبریز، ساکن تهران شد و البته به نقاط مختلف رفت و آمد داشت. بیست سال پس از ورود به ایران و خانه‌به‌دوشی، ساکن قم شد و در چهار سال آخر عمر، ساکن مشهد بود.

ویشیخ جعفرآقا مجتهدی در ظهر جمعه [[۶ بهمن]] [[۱۳۷۴]] مطابق با [[۶ رمضان]] [[۱۴۱۶ (قمری)|۱۴۱۶ قمری]] پس از حدود چهل روز بستری‌بودن در حالت کما فوت کرد و در حرم [[علی بن موسی الرضا]]، در صحن آزادی قبل از کفشداری ۷ حجره ۲۴ قدیم (۱۶۹ فعلی) به خاک سپرده شد، و هم در دیواره داخل حجره و هم در بیرون حجره سنگ قبری برای وی نسب شده است.<ref>[http://serajnet.org/userfiles/www.salehin.com/fa/mojtahedi/zendegi/index.htm دد] وبگاه سراج-صالحین</ref>