تپه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تپه''' یا '''تُنب''' واژه‌ای فارسی به‌معنی ارتفاعی نه بس بلند از زمین، تل، تپه،پشته، توده، [[نجد]]، [[ربوه]]، گر و ماهور است.<ref> محمدیان، کوخردی، محمد، “ (به یاد کوخرد) “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.</ref><ref> الکوخردی، محمد، بن یوسف، ''(کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران Kookherd, an Islamic District on the bank of Mehran River)'' الطبعة الثالثة، دبی: سنة ۱۹۹۷ للمیلاد.</ref> در [[پارسی]] دری و در برخی [[گویش]]های محلی به‌کار رفته‌است. ازجمله [[گویش]] تنگستانی و [[لارستانی]] به‌ویژه در گویش [[لهجه کوخردی|کوخِردی]] و [[شهرستان بستک]] [[هرمزگان]] به‌کار می‌رود. واژهٔ فارسیِ تپه شکلی دیگر از واژه‌های قدیمی‌تر پارسیِ تبره و [[تبرک]] در معنی هر جای از زمین که برآمده و گردباشد، است.<ref>[http://www.mibosearch.com/Dictionary.aspx?wId=83513&DicName=dehkhoda&word=تپه لغتنامهٔ دهخدا]{{پیوند مرده|date=دسامبر ۲۰۱۹ |bot=InternetArchiveBot }} سرواژهٔ «تپه».</ref> زبان‌های ترک‌تبار نیز این واژه را از فارسی وام گرفته‌اند.