شبکه مجازی

LAN مجازی (به اینگلیسی VLAN ) در شبکه رایانه ای در لایه پیوند داده تقسیم و جدا شده است. شبکه مجازی با استفاده از برچسبها در فریم های شبکه و مدیریت این برچسبها در سیستم های شبکه کار میکنند. ظاهر و عملکرد ترافیک شبکه که از نظر فیزیکی در یک شبکه واحد است اما بین شبکه های جداگانه تقسیم شده است. به این ترتیب این شبکه مجازی میتوانند برنامه های شبکه را علی رغم اتصال به همان شبکه فیزیکی جداگانه و بدون نیاز به نصب چندین مجموعه کابل و دستگاه جدا نگه دارند.

شبکه مجازی به مدیران شبکه اجازه میدهد تا میزبان ها را با هم گروه کنند حتی اگر میزمان مستقیما به همان سوئیچ شبکه متصل نباشد. عضویت در شبکه مجازی از طریق نرم افزار قابل پیکربندی است.

این اشتراک مدیریت شده سود، سادگی، امنیت، مدیریت ترافیک و کنترل هزینه های مازاد را بهمراه دارد.

به عنوان مثال، از شبکه مجازی میتوان برای جدا کردن ترافیک در یک کسب و کار بر اساس کاربران فردی یا گروهی از کاربران یا نقش آنها (به عنوان مدیران شبکه) یا بر اساس ویژگی های ترافیک بسیاری از سرویسهای میزبانی اینترنت از این شبکه مجازی برای جدا کردن مناطق خصوصی مشتریان از یکدیگر استفاده کرد و به سرورهای هر مشتری اجازه داد بدون توجه به اینکه سرورهای جداگانه در مرکز داده قرار دارند، در یک بخش شبکه گروه بندی شوند.

موارد استفاده از شبکه مجازی

شبکه های مجازی میتوانند با تشکیل چندین دامنه پخش، به مدیریت ترافیک پخش کمک کنند. تجزیه یک شبکه بزرگ به بخشهای مستقل کوچکتر، میزان ترافیک پخش شده هر دستگاه شبکه و بخش شبکه را کاهش میدهد. سوئیچها ممکن است ترافیک شبکه را بین شبکه های مجازی مختلف موجود متصل نکنند، زیرا با این کار یکپارچگی دامنه پخش شبکه مجازی نقض میشود.

شبکه های مجازی میتوانند به ایجاد شبکه های لایه 3 در یک زیرساخت فیزیکی کمک کند. وی لن ها لایه پیوند داده شبیه به پروتکل اینترنت (IP) زیرشبکه ، که لایه شبکه (لایه OSI 3) سازه. در محیطی که از VLAN استفاده می کند ، یک رابطه یک به یک اغلب بین VLAN و زیر شبکه IP وجود دارد ، اگرچه وجود چندین زیر شبکه در یک VLAN امکان پذیر است.

بدون قابلیت مجازی سازی شبکه کاربران بر اساس شبکه های جغرافیایی به شبکه ها اختصاص می یابند و توسط توپولوژی و فاصله فیزیکی محدود میشوند. وی لنها میتوانند شبکه ها را گروه بندی کنند تا مکان شبکه کاربران را از مکان فیزیکی آنها جدا کنند. با استفاده از این شبکه های مجازی میتوان الگوهای ترافیکی را کنترل کرد و به سرعت نسبت به جابجایی کارمندان با تجهیزات واکنش نشان داد. وی لن ها انعطاف پدیری را برای انطباق با تغییرات مورد نیاز شبکه فراهم میکنند و امکان مدیرت ساده را نیز فراهم می نمایند.

از وی لن می توان برای تقسیم یک شبکه محلی در چندین بخش متمایز استفاده کرد به عنوان مثال:

• تولید
• صدا از طریق آی پی
• مدیرت شبکه
• شبکه منطقه ذخیره سازی (به انگلیسی SAN)
• دسترسی به اینترنت شبکه مهمان
• منطقه غیر نظامی (به انگلیسی DMZ)

فناوری های شبکه با قابلیت مجازی سازی شبکه عبارتند از:

• حالت انتقال ناهمزمان (خودپرداز)
• فیبر توزیع شده رابط داده (به انگلیسی FDDI)
• شبکه محلی کابلی
• HiperSockets
• InfiniBand