گلن سیبورگ: تفاوت میان نسخه‌ها

| دانشجویان دکتری وی= [[ژوزف دبلیو. کندی]]

'''گلن تئودور سیبورگ''' (انگلیسی Glenn Theodore Seaborg) [[شیمی هسته‌ای|شیمیدان هسته‌ای]] آمریکایی بود که در سال ۱۹۵۱ به علت همکاری در کشف ده [[عنصر فرااورانیم]]ی، برنده [[جایزه نوبل شیمی]] شد.<ref>{{cite web | author= | title=The Nobel Prize in Chemistry 1951 | url=http://nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/1951/index.html | publisher=Nobel Foundation | year=1951 | accessdate=2007-09-20}}</ref> وی برای نخستین بار مفهوم [[آکتینیدها]] را ارائه کرد و عنصرهای ۹۰ ([[توریم]]) تا ۱۰۳ ([[لورنسیم]]) جدول تناوبی را "اکتینیدها" نامید و آن‌ها را در ردیفی جداگانه زیر [[لانتانیدها]] طبقه‌بندی کرد. سیبورگ برای نخستین بار اصطلاح [[جزیرهٔ پایداری]] را در فیزیک هسته‌ای ابداع کرد. اکثر فعالیت‌های علمی وی در [[دانشگاه کالیفرنیا در برکلی]] انجام شد.<ref>http://www.nmu.edu/seaborg/seaborg.htm {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20071024140613/http://www.nmu.edu/seaborg/seaborg.htm |date=۲۴ اکتبر ۲۰۰۷}}, "Glenn T. Seaborg: Citizen-Scholar," Glenn T. Seaborg Center Website, Northern Michigan University, accessed November 9, 2006.</ref> عنصر ۱۰۶ جدول تناوبی به افتخار وی [[سیبورگیوم]] نام‌گذاری شد. او در این باره گفت: "این بزرگترین افتخاری است که تاکنون به من داده شده‌است. حتی فکر میکنم بزرگتر از جایزهٔ نوبل".<ref>سیبورگ، شیمی هسته‌ای نوین، ۵۶۸ </ref>