سوار زرهپوش: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
اصطلاح اشتباه تایپی و حذف موارد غیر بیطرفانه و موارد قاطعانه بدون ذکر منبع برچسبها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۵:
بالاخره در دوران [[داریوش بزرگ]] در سال ۴۹۰ پیش از میلاد ایرانیان اولین بار در نبرد [[ماراتن]] شکست خوردند اما تنها پس از شکست [[خشایارشا]] در جنگهای ایران و یونان بود که ایرانیان دریافتند نیاز به تحولی در ارتش خود دارند. اردشیر سوم هخامنشی (۳۵۸ تا ۳۳۸ پیش از میلاد) دست به اصلاحات گستردهای در ارتش اواخر دوران هخامنشی زد و آن را به سمت سنگین اسلحه شدن سوق داد. اولین کارتافراکتهای واقعی در این دوران به کار گرفته شدند که متشکل از اشراف ایرانی بود و به عنوان نیروهای ویژه عمل میکردند. این سلحشوران با زرههایی پوشیده شده بودند و نکته جالب توجه در مورد آنها این است که حتی اسبهای این زره پوشان ایرانی نیز با زره محافظت میشدند. این ویژگی بعد از ورود اسکندر مدتی پدیدار نبود تا اینکه در اواخر قرن سوم پیش از میلاد مسیح از سوی پارتیان ([[اشکانی]]ها)، دولت یونانی بلخ و [[سکاها]] احیا شد. جنبه جالب توجه دیگر سواران زرهپوش هخامنشی این است که از سرمتیها و سکاها تأثیر بسیار یافتند که البته اینها هم مردم چادرنشین ایرانی نژاد بودند. به نظر میرسد که سکاها پادشاهی تحت حاکمیت یا حداقل در سایه عظمت شاهنشاهی هخامنشیان ایران بودند.
اولین استفاده از سواران زرهپوش [[جنگ گوگمل]] در ۳۳۱ قبل از میلاد بود که شاهنشاه ایرانی [[داریوش سوم]] در مقابلِ سردار و پادشاه مقدونی، [[اسکندر]] قرار گرفت. “آریان” مورخ گزارش میکند در جریان نبرد، داریوش سوم در میان گارد پیادهنظام جاویدان خود بود و سوارهنظامهای زرهپوش هم در سمت راست وی ایستاده بودند. علیرغم وجود این نیروهای ویژه، ایرانیان نتوانستند اسکندر و سوارهنظام همراه او را شکست دهند. گفته میشود این سوارکارها در قیاس با زره پوشها سبک اسلحهتر بودند. میتوان گفت علت شکست سپاه عظیم داریوش سوم کمبود انضباط و روحیهشان در قیاس با جنگجویان سپاه اسکندر بود. برای همین سواران زرهپوش ایرانی طی چند سده بعدی در دوران اشکانیها به اصلاح و تحول ادامه دادند.{{فرونشانی رده|{{مدرک}}}}
== سواران زره پوش در خدمت اشکانیان ==
|