'''تلمیح''' که در لغت به معنی با گوشه چشم نگریستن است از جملهٔ صنایع معنوی بدیع است که در آن [[نویسنده]] یا [[گوینده]] در ضمن سلامپ[[نوشتار]] یا گفتار خودش به [[آیه]]، [[حدیث]]، [[داستان]]، یا [[مثل]] [[قرآن|قرآنی]] یا [معروفی] اشاره داشته باشد.<ref>{{Cite journal|last=حسن|first=حیدری|last2=علی|first2=صباغی|title=تلمیح، از سرقت ادبی تا صنعت ادبی: بررسی تلمیح در منابع بلاغی|url=https://www.sid.ir/Fa/Journal/ViewPaper.aspx?id=353944|journal=|language=Fa|volume=9|issue=32000244|pages=1–12|via=}}</ref><ref>همایی، استاد جلال‌الدّین. ''فنون بلاغت و صناعات ادبی''، جلد دوّم (صنایع بدیع و سَرَقات ادبی)، چاپ سوّم، انتشارات توس، تهران، ۱۳۶۴</ref> به عنوان نمونه می‌توان موارد زیر را بیان کرد:
