سیامک گلشیری: تفاوت میان نسخه‌ها

گلشیری فعالیت ادبی‌اش را از سال ۱۳۷۰ آغاز کرد. اولین داستان کوتاه او به نام «یک شب، دیروقت» در ۱۳۷۳، در مجلهٔ آدینه به چاپ رسید و پس از آن داستان‌های زیادی در مجلات مختلف ادبی، نظیر آدینه، گردون، دوران، کارنامه، زنده رود، زنان، کلک و چندین و چند مقاله در روزنامه‌های مختلف به چاپ رساند و سرانجام در ۱۳۷۷ اولین مجموعه‌داستانش ،با عنوان از عشق و مرگ، منتشر شد.{{سخ}}

بیشتر داستان‌های گلشیری در ایران معاصر و به ویژه تهران اتفاق می‌افتند و با نگاه کاملاً [[رئالیسم| رئالیستی]] به انسان و رابطه‌اش با جامعهٔ [[تاریخ معاصر ایران|معاصر]] می‌پردازند. بدین سبب می‌توان گفت با خواندن آثار او، تصویری موثق از زندگی بخشی از طبقهٔ متوسط شهرنشین، به‌ویژه در تهران، در ذهن خواننده نقش می‌بندد که بی‌گمان به‌دلیل اصرار او در پرداختن به فضایی است که در آن زندگی می‌کند و این حتی در آثار [[خیال‌پردازی (گونه هنری)|فانتزی]] این نویسنده، که برای نوجوانان نوشته، به چشم می‌خورد. از مشخصات دیگر داستان‌های او می‌توان به صحنه‌های متعدد، دیالوگ‌های بسیار و نثر کاملاً بی‌طرفانه و خالی از صفت و قید اشاره کرد.{{سخ}}

 

== جوایز و افتخارات ==