[[پرونده:Bride_carriage.JPG|thumb|left|300px| كجاوهدركجاوه نزديكيدر نزدیکی [[بندر تركمنترکمن]] در استان گلستانگلستان، ایران.]]
'''کجاوهکَجاوه''' اتاقکی است چوبی که بر پشت [[شتر]] یا هر چارپای دیگری می بندندمی‌بندند و یک یا دو نفر در آن می‌نشینند و مسافرت می کنندمی‌کنند. کجاوه می تواندمی‌تواند یک اتاقک باشد و روی گرده چارپا قرار گیرد و می تواندمی‌تواند دو قسمت داشته در دوطرفدو طرف گرده چارپا آویزان شود.
معمولا در قدیم زنان و مردان مهم و صاحب مقام را سوار بر کجاوه می کردندمی‌کردند و مردان بر پشت چارپا نشسته و سفر می کردندمی‌کردند.
در لغت نامه هاینامه‌های فارسی در مورد کجاوه شرح کافی داده شده استشده‌است: کجاوه. [ ک َ وَ / وِ ] (اِ) کژاوه. گژابه. کزابه. کزاوه. قزاوه. قژاوه. کجابه. کجبه. کجوه. (فرهنگ فارسی معین). کجابه است که به عربی هودج خوانند. (برهان). آنچه بر پشت شتر بندند و دو شخص در آن مقابل یکدیگر نشینند.<ref>http://www.loghatnaameh.com/dehkhodaworddetail-9610a8ef6e9545799b4d84ddd7a7affe-fa.html</ref> (غیاث اللغات). مَحمِل. (منتهی الارب). نشیمن و جایگاهی که بر استر و شتر بار کنند و در هر طرفی یکی بنشیند و در اول کرسی واری از چوب ساختند و باریسمان کجن از پهلوی استر آونگ کردند و در آن نشستند و کژاونگ و کژاوه خواندند چون زاء پارسی با جیم تبدیل می پذیردمی‌پذیرد کجاوه گفتند و او را با باء عربی بدل نمودند کجابه نیز نامیده شد. (از آنندراج). نشیمن روپوش دار مانند هودج که از چوب سازند و یک جفت آن را به یکدیگر بندند و بر شتر و یا استر بار کنند و در هر یک از آن یک کس نشیند و چوپله نیز گویند. (از ناظم الاطباء). دو اطاقک چوبین روباز یا با سایبان که آنها را در طرفین شتر یا استر بندند و در هر اطاقک مسافری نشیند و آن در قدیم وسیله ٔ حمل و نقل مسافران بود. (فرهنگ فارسی معین). عماری. محمل. پالکی:
== نمونه اشعار ==
[[خاقانی]] در شعری سروده استسروده‌است:
{{ب|وآن کجاوه چیست میزان دو کفه باردار | بار جوزا و دو کفه شکل میزان دیده اند}}
سطر ۱۱ ⟵ ۱۳:
{{پایان شعر}}
[[ادیب‌الممالک فراهانی]] نیز سروده استسروده‌است:<ref>http://www.payambarazam.ir/poem/Detail.asp?code=29&searchKey=%E6%D5%DD%20%81%ED%DB%C7%E3%C8%D1</ref>
