'''استدلال''' یا '''گَواه‌آوری''' ([[:en:Reasoning|Reasoning]])، ترکیبآمیزش قانون‌مندروشمند فرنامها یا [[قضیه]] (های) معلومآشکار برای رسیدن به قضیه (های) تازه است. در استدلال، ذهن بینمیان چند قضیه، ارتباطپیوند و پیوستگی برقراربرجای می‌کند تا از پیوند آن‌ها، نتیجه یا فرجام زاده شود و به‌این‌ترتیببدین سان پیوند و نسبتی مشکوک و مبهمپوشیده و پیچیده به نسبتی یقینی تبدیل(استوار) شوددگرانده میشود به عبارتی دیگر سخن به همایی و تجمیع تصدیقات (گواهیها) (به جملات خبری گفته میشود که بر سلب یا ایجاب مطلبی(بایستگی) جستاری دیگر امر دارد. مانند: جیوه فلز است. انسان حیوان (ستور) نیست.<ref>{{یادکرد|فصل=|کتاب=منطق|نویسنده=روح‌الله عالمی|ترجمه=|ناشر=شرکت چاپ و نشر کتاب‌های درسی|شهر=تهران|کوشش=|ویرایش=|صفحه=|سال=۱۳۸۹|شابک=}}</ref>) برای اثبات (استاری) تصدیقی دیگر استدلال (گواه آوری) گفته میشود.
