رنگ اسب: تفاوت میان نسخه‌ها

رنگ مو‌هاموها و یال [[اسب]]‌ها به [[آلل]]‌های کروموزوم‌های آن‌ها بستگی دارد. این رنگ‌ها از بدو تولد تا مرگ باقی می‌مانند. با این وجود رنگ‌هایی نیز وجود دارند که با بالا رفتن سن یا بلوغ تغییر می‌کنند. لکه‌های سفیدی که گاه بر روی بدن بعضی اسب ها، پس از جراحت و ... تشکیل می‌شود رنگ آن اسب محسوب نمی شوند.

اسب سفید اسبی است که پوستی صورتی و مو‌هاییموهایی کاملاً سفید داشته باشد. این رنگ بسیار نادر و کمیاب است و اکثر اسب‌هایی که سفید نامیده می‌شوند در واقع خاکستری هستند. حتی اگر تعداد اندکی موی سیاه داشته باشند. باید توجه داشت که این رنگ نباید را با [[زالی]] اشتباه گرفت، زیرا زالی اصلاً در خانواده [[اکوئیدا]]‌ها وجود ندارد. رنگ چشمان اسب‌های سفید ممکن است آبی، فندقی یا قهوه‌ای باشد.

* سیاه حقیقی یا پر کلاغی که مات نمی‌شود. این رنگ تنها رنگ موجود برای نژاد فریزین هاست و در دیگر نژاد‌هانژادها هم گه گاهی دیده می‌شود.

مو‌هایموهای اسب‌های کهر قهوه‌ای نسبتاً تیره‌است و یال، دم و انتهای پاها و پوزه آن‌ها سیاه می‌باشد. رگه‌های مختلفی از کهربایی وجود دارد که مهم ترین آن‌ها کهر روشن، کهر تیره و کهر گیلاسی می‌باشند.

بدن اسب‌های طلایی از مو‌هایموهای زرد یا طلایی پوشیده شده‌است و یال و دم آن‌ها نیز به همان رنگ یا روشن تر است. این رنگ نیز بر اساس روشنی و تیرگی رگه‌های مختلفی دارد.