قاعدگی: تفاوت میان نسخه‌ها

مقدار [[آهن]] از دست رفته در هر سیکل قاعدگی نسبتاً ناچیز است. در یک مطالعه زنانی که در سن قبل از دوران پساقاعدگیپسا قاعدگی قرار داشتند و علایم [[کمبود آهن]] را نشان می‌دادند تحت [[آندوسکوپی]] قرار گرفتند. ۸۶ درصد از این زنان دچار یک بیماری در [[دستگاه گوارش]] بودند و به اشتباه به خون‌ریزی قاعدگی نسبت داده شده بود.

دوران قبل از پساقاعدگیپسا قاعدگی به زمانی گفته می‌شود که قدرت باروری زنان کاهش می‌یابد و دفعات خون‌ریزی قاعدگی کاهش می‌یابد. پساقاعدگیپسا قاعدگی به زمانی که خون‌ریزی قاعدگی در یک زن کاملاً متوقف می‌شود و دیگر بارور نخواهد شد گفته می‌شود، در [[کشورهای غربی]]، پساقاعدگیپسا قاعدگی معمولاً در اواخر دهه ۴۰ و ۵۰ رخ می‌دهد.

در بسیاری از زنان، تغییرات فیزیکی متعددی در ارتباط با تغییرات طبیعی سطح هورمون‌های جنسی طی دوران قاعدگی رخ می‌دهد و با انقباضات عضلات رحم (کرامپ قاعدگی)، که در قاعدگی ایجاد می‌شود، همراه می‌شود. زنان ممکن است با احتباس آب، تغییر در فعالیت جنسی، خستگی، دردناک شدن پستان‌ها، یا تهوع مواجه شوند. تورم بافت پستانی و احساس ناراحتی در پستان‌ها در نتیجهٔ احتباس آب ایجاد می‌شود. این احساسات گاهی خفیف هستند و گاهی شدید. [[رژیم غذایی]] سالم، کاهش مصرف [[نمک]]، [[کافئین]] و [[الکل]] و برنامهٔ ورزشی مرتب در کنترل تغییرات فیزیکی مرتبط با قاعدگی مؤثر است. معمولاً از این تغییرات فیزیکی مرتبط با قاعدگی به [[سندرم پیشاقاعدگیپیش از قاعدگی]] یاد می‌شود. این احساسات از یک شخص به شخص دیگر و از یک چرخه تا چرخه‌ای دیگر متغیر است.

بسیاری از زنان کرامپ‌های شکمی دردناک را طی دوران قاعدگی تجربه می‌کنند. عضلات رحم و عضلات شکمی اطراف رحم برای بیرون راندن مایع قاعدگی منقبض می‌شود اعتقاد بر این است که انقباضات عضلانی رحم با افزایش رها شدن اسیدهای چرب موسوم به پروستاگلاندین از بافت پوششی رحم تولید می‌شود این کرامپ دیسمنوره اولیه یا دردهای قاعدگی نامیده می‌شود دیسمنورهٔ اولیه معمولاً طی یک تا دو سال اول زندگی رخ می‌دهدو ممکن است تا دوران پساقاعدگیپسا قاعدگی ادامه یابد اما در بسیاری از زنان به تدریج علایم دیسمنوره بعد از اواسط ۲۰ سالگی فروکش نماید. گاهی علایم دیسمنوره در زنان ناتوان‌کننده است و علت این که چرا در بعضی این علایم وجود دارد و در بعضی وجود ندارد نا مشخص است نشانه‌های شدید شامل درد انتشار یابنده به هیپ، پشت و ران، تهوع و اسهال یا یبوست مکرر است. درمان بر روی افزایش پروستاگلندین با تجویز داروهای ضد پروستاگلندین‌ها ویا ضدبارداری متمرکز است داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی شامل ایبوپروفن و ناپروکسن ممکن است علایم را سرکوب کند.

بعضی از زنان اختلالات روانی را طی قاعدگی تجربه می‌کنند این اختلالات از تحریک‌پذدیری تا خستگی یا گریه کردن متغیر است. نام این تغییرات روحی-روانی، سندرم پیشاقاعدگیپیش از قاعدگی (پی.ام.اس) است و شیوع آن از ۳–۳۰٪ گزارش شده‌است. علائم تشدید شده پیشاقاعدگیپیش از قاعدگی ممکن است ناشی از اختلال ملال پیشاقاعدگیپیش از قاعدگی باشد که نیاز به درمان دارد. این اختلالات عبارتند از اضطراب یا افسردگی. به ندرت، در کسانی که استعداد ژنتیکی اپیزودهای روان-آشوبی دارند، قاعدگی ممکن است منجر به آغاز روان-آشوبی قاعدگی شود.