باب (عنوان): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: حذف فاصله مجازی زائد |
جز ربات: ویرایش جزئی |
||
خط ۱۷:
== باب الائمه ==
در زمان امامان شیعیان، افرادی از [[صحابه]] به عنوان «باب» آنان معرفی شده‌اند. گویا این تعبیر در زمان آنها رواج داشت، هرچند در سخنان خودشان و در کتاب‌های [[رجال]] از آنان با عنوان «باب» تعبیر نشده‌است اما مورخینی چون [[ابن شهر آشوب]]<ref>(مناقب ؛ ج ۴ - ص ۷۷، ۱۷۶، ۲۱۱، ۲۸۰، ۳۲۵، ۳۶۸، ۳۸۰، ۴۰۲، ۴۲۳)</ref> و [[ابن صباغ]]<ref>الفصول المهمّه، ابن صبّاغ، ص ۲۹۹،۲۴۱،۲۶۲،۲۷۴،۲۸۱</ref>
در کتاب‌های سیره و تاریخ، [[نواب اربعه]] [[امام زمان]] در دوره [[غیبت صغری]] نیز ''باب'' خوانده شده‌اند. [[شیخ طبرسی]] از آنان به عنوان «''الابواب المرضیون و السّفراء الممدوحون''» نام می‌برد<ref> [[الاحتجاج]]، ص ۴۷</ref>.
خط ۲۷:
=== در عصر حضور [[دوازده امام]] ===
علاوه بر اینها، در همان زمان امامان، کسانی خود را بدروغ باب امامان معرفی نموده‌اند و بدین سبب به تکذیب و نفرین ایشان گرفتار شده‌اند.
همچنین حسین بن حمدان خصیبی (متوفی ۳۵۸) که به دلیل دفاع از [[غالیان|غالیانی]] چون [[ابو الخطّاب]] و [[محمّد بن نصیر نُمیری]] مورد نکوهش شیعیان بوده است{{مدرک}}، در کتاب مهم خود ''الهدایة الکبری فی تاریخ الائمة'' ،در عین حال که برای هر امام وکلایی را معرفی می‌کند که واسطة امام با شیعیان در کارهای مالی و غیر آن بوده‌اند،
اگرچه اینها قرینه‌هایی برای رواج تعبیر «باب » در زمان امامان شیعیان است، اما از مجموع به‌نظر می‌رسد که اگر چه تعبیر «باب » در برخی از کتب تراجم و مناقب و سِیَر امامان شیعه برای یاران نزدیک و خاص ایشان به کار رفته ، ولی در کلمات خود آنها ، و بعداً در عبارات محدّثان و رجالیان ، از استعمال آن در جهت مثبت پرهیز می‌شده است ؛ همچنانکه نواب اربعه را نیز عموماً «سفرا» و «وکلاء» می خوانده‌اند و یا نمایندگان [[امام کاظم]] به «[[قُوّام]] » یاد کرده‌اند.</br>
در مقابل از کسانی چون [[نمیری]] و [[شلمغانی]] ، به عنوان مدعیان «[[بابیت]] » نام
</ref>
=== در عصر غیبت صغری ===
عموم شیعیان در ادعای
* ابو عمرو [[عثمان بن سعيد]] عَمری
* ابو جعفر [[محمد بن عثمان]] بن سعيد
* ابوالقاسم [[حسين بن روح]] نوبختی
| |||