آواشناسی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: افزودن رده‌های همسنگ |
جز ←پیشینه: اضافه کردن لینک از داخل خود ویکی پدیا |
||
خط ۳:
== پیشینه ==
آواشناسی در سال ۲۵۰۰ پیش از [[ولادت عیسی|میلاد مسیح]] در [[هند باستان]] مورد مطالعه قرار گرفته و تعریف پانینی از مکان و طرز گفتار اصوات صامت در قرن پنجم پیش از میلاد مسیح به [[زبان سانسکریت]] برمی گردد. امروزه [[الفبای هندی]] اصلی، حروف صمات خود را مطابق با دسته‌بندی پانینی منظم کرده‌اند. [[یونان باستان|یونانیان باستان]] نیز نخستین افرادی تلقی می‌شوند که یک سیستم نوشتاری را برای الفبای آوایی ارائه کردند. آواشناسی مدرن با [[الکساندر ملویل بل]] آغاز شد که کتاب «گفتار مرئی» او سیستمی از نشانه‌های دقیق را برای نوشتن اصوات گفتاری فراهم می‌نمود.<ref name="s">Alexander Melville Bell 1819-1905. University at Buffalo, The State University of New York.</ref>
مطالعه آواشناسی در اواخر دهه نوزدهم به سرعت رشد کرد که بخشی از آن ناشی از ابداع آواسنج (فنوگراف) بود که اجازه می‌داد تا سیگنال گفتار ثبت شود. آواشناسان قادر بودند چندین بار سیگنال گفتار را بازپخش کرده و از فیلترهای آکوستیک برای آن سیگنال استفاده نمایند. اما برای انجام این کار باید قادر به استنتاج دقیق تری در مورد طبیعت آکوستیک سیگنال گفتار می‌بودند.
لودیمار هرمان با استفاده از آواسنج [[توماس ادیسون|ادیسون]] خواص طیفی اصوات صامت و صدادار را بررسی کرده و در این مقالات بود که اصطلاح «مرکب» برای نخستین بار معرفی شد. همچنین هرمان صداهای ضبط شده صداداری را که با آواسنج ادیسون ساخته شده بود، در سرعت‌های متفاوتی بازپخش کرد تا نظریات تولید حروف صدادار ویلیس و ویتستون را آزمایش کند.
| |||