می‌گساری: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[یهودیت]]، نوشیدن مشروبات مست‌کننده و شراب و حتی انگور تازه یا خشک، به علت تأثیرات مخرب و زیانبار<ref>پیدایش ۹:۲۰؛ پیدایش ۱۹:۳۱</ref> نهی شده‌است.<ref>اعداد ۶:۳</ref> در شریعت یهود، مجازات کاهنینی که شراب و دیگر مسکرات را می‌نوشیدند، مرگ بود.<ref>لاویان ۱۰:۹</ref> افرادی که خود را برای خداوند نذر می‌کردند نیز می‌بایست از نوشیدن شراب پرهیز می‌کردند.<ref>اعداد ۶:۳؛لاویان ۱۰:۸؛امثال ۳۱:۵؛عاموس ۲:۱۲؛اشعیا ۲۸:۷</ref> [[سلیمان]] اعتقاد داشت که شخص حکیم به [[شراب]] نزدیک نمی‌شود<ref>امثال ۲۰:۱</ref> و برای دوری از مصیبت و غم و پیروی از اراده خدا نباید مشتاق شراب بود زیرا باعث فساد و گناه می‌شود.<ref>امثال۲۳:۲۹؛ حبقوق ۲:۱۵</ref>

نوشیدن شراب (می) در اسلام مطلقا حرام دانسته شده و هیچ مسلمانی حق ندارد مشروباتی که در خود درصدی از [[الکل]] را داشته باشد بنوشد. هرگاه مسلمانی عامدا از مشروبات الکلی استفاده کند، مستحق مجازات ۸۰ ضربه شلاق در فقه اسلامی خواهد بود. همچنین نماز فرد مست (Drunk) تا شصت روز مورد قبول خداوند نمی‌باشد.

{{پانویس}}‎