آلن پارکر: تفاوت میان نسخه‌ها

آلن پارکر در ۱۴ فوریهٔ ۱۹۴۴ در خانه‌ای سازمانی در منطقهٔ [[ایزلینگتون]] لندن، در خانواده‌ای از [[طبقه کارگر]]، زاده و بزرگ شد. این ریشه کارگری، در شکل‌گیری سینمای او نقش چشمگیری داشت.<ref name=":0">{{یادکرد وب|نویسنده=یوسف لطیف‌پور-منتقد سینمایی|کد زبان=fa-IR|تاریخ=۱۱ مرداد ۱۳۹۹|وبگاه=[[بی‌بی‌سی فارسی]]|نشانی=https://www.bbc.com/persian/arts-53621112|عنوان=آلن پارکر؛ دیواری که صدای یک نسل شد}}</ref>

 

 

کار در زمینه فیلم‌های تبلیغاتی برای تلویزیون بریتانیا برای پارکر، ناخوشایند بود زیرا از دید او معمولاً آثاری خیلی ضعیف بودند. او در زیرزمین دفتر تبلیغاتی محل کار خود، کار با دوربین را آموخت و به گفتهٔ خودش در آن هنگام، تنها چیزهایی که دربارهٔ فیلم‌سازی می‌دانست گفتن دو کلمهٔ «اکشن» و «کات» بود. نخستین فیلم سینمایی آلن پارکر، فیلم نیمه‌بلند ''به دل نگرفتم'' ''No Hard Feelings'' (۱۹۷۳) دربارهٔ بحران نوجوانی، و بر پایه تجربه شخصی خود از [[جنگ جهانی دوم]] و بمباران‌های شبانه لندن بود. پارکر برای ساخت این فیلم خانهٔ خود را در گروی بانک گذاشت و با وامی که گرفت فیلم را بدون پشتیبان مالی به پایان رساند. بی‌بی‌سی فیلم را خرید، اما برای سه سال آن را نمایش نداد.<ref name=":0"/>

 

 

مهم‌ترین ساخته آلن پارکر، ''[[دیوار پینک فلوید (فیلم)|دیوار پینک فلوید]]'' (۱۹۸۲) است. این فیلم، صدای نسل زاده جنگ جهانی دوم است که با وجود پیشرفت و آسایش مدرن، هنوز از کابوس تجربه‌های تاریک جنگ و مدرسه، رها نشده‌اند.<ref name=":0"/> پارکر در هیچ‌کدام از فیلم‌های بعدی خود نتوانست صدای یک نسل بودن را تکرار کند.<ref name=":0"/>