جزیره مینو: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جزیره مینو (صلبوخ)''' از [[جزیره‌های ایران]] در استان [[خوزستان]] است. این جزیره در گذشته ای نه چندان دور نام صلبوخ داشته بطوریکه تا زمان صدارت امیر عباس هویدا با همین نام یعنی جزیره صلبوخ از او یاد می شده و قبل از آن جزیره ی محله نام داشت و حداقل تا سال ۱۸۸۰ میلادی متعلق به طایفه های نصار و دریس بوده{{مدرک}}،و هم اکنون طایفه های عرب از جمله [[سادات آل جابر]] که نسب شان به [[سید احمد زاهد]] بن سید [[ابراهیم مجاب]] بن [[محمد عابد]] بن [[موسی کاظمبن جعفر]]الکاظم(ع) می رسد و البته خود طایفه بزرگ آل صلبوخ (صلبوخی ها) در جزیره مینو ساکن هستند.

این جزیره بین [[آبادان]] و [[خرمشهر]] واقع شده و دو شاخه اروندرود آن را فرا می‌گیرد. این جزیره دارای ۱۰ متر ارتفاع از سطح دریاست و در فاصله ۱۰ کیلومتری [[خرمشهر]] است. بزرگترین قطر جزیره ۲/۶ کیلومتر و مساحت آن ۸/۱۷ کیلومتر مربع است. [[مینو شهر]]، شهر کوچکی است که در آن قرار گرفته‌است و بزرگترین آبادی این جزیره‌است. این شهر جمعیتی در حدود ۱۲٬۰۰۰ نفر دارد. این شهر تفریح گاهی برای مردم آبادان و خرمشهر به حساب می‌آید. کشاورزی و پرورش دام در این جزیره جایگاه خاصی دارد. در جزیره مینو ۵ نهر جریان دارد که دو تای آن‌ها از رود جرف و سه تای آن‌ها از [[اروندرود]] منشعب می‌شوند. این جزیره از معدود نقاط جهان است که آبیاری بوسیله [[برکشند]] و [[فروکشند]] آب انجام می‌شود و به وسیله‌ای نیاز نیست. این جزیره سراسر از نخلستان پوشیده شده که محیط زیست مناسبی برای زیست پرندگان مهاجر است. همچنین نیزارهای انبوه آن پناهگاه حیوانات وحشی مانند [[گراز]] است. حسینیه سادات محمدیه یکی از معروف ترین بناهای جزیره مینو است که [[سید محمد محمدی]] بن [[سید خلف]] بن [[سید موسی]] بن [[سید علی]] بن [[سید جابر صغیر]] در سال ۱۲۳۰ آن را تاسیس کرده است و [[سادات آل جابر]] مراسم مذهبی و عزا را در این حسینیه برپا می کنند. ساکنان جزیره مینو مینو عرب زبان ها ها هستند و به همین سبب، زبان رایج مردمان شهر عربی است.<ref>{{یادکرد وب| نشانی =http://hamshahrionline.ir/news-39597.aspx| عنوان = آشنایی با جزایر ایرانی خلیج فارس | ناشر = همشهری آنلاین}}</ref>