گنبد آسمان: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه فرمامنت در انگلیسی از ریشه لاتین فرمامنتوم گرفته شده‌است که ترجمه لغت عبری رکیع (רָקִ֫יעַ) می‌باشد. لغت فرمامنتوم در لاتین به معنی محکم و سخت می‌باشد. لغت عبری رکیع به معنی گسترش یافتن است که شبیه فرآیندی است که در آن یک [[فلز]] با کوبیدن صاف و پخش می‌شود. مانند تمامی فرهنگهای گذشته [[بنی‌اسرائیل|بنی اسرائیل]] بر این باور بودند که آسمان یک گنبد جامد است.

انقلاب کوپرنیک در قرن ۱۶ به تجدید نظر هدایت کرد که در ۱۵۵۴ [[جان کالوین]] نظریه داد که: ابرها به "گنبد آسمان" ترجمه شده‌اند. او که در رشتهٔ هوا و فضا و هنرهای مبوطه تحصیل کرده بود نوشته است: بگذارید در جایی دیگر برود. به گفتهٔ کالوین تورات باید با [[مسیحیت]] محبوب و مرتبط با کیهان‌شناسی مطابقت کند یا نباید پذیرفته شود. او به گفت (موسس) باید ما را به جای ستارگان ستایش کنند. کالوین (دکترین از محل اقامت) اجازه داد تا پروتستان‌ها کشف علم را بدون انکار توانایی کتاب مقدس بپذیرند.

[[حکاکی]] فلاماریون (۱۸۸۸) یک مسافر را مجسم می‌کند که به لبهٔ زمین صاف رسیده‌است و سر خود را به گنبد آسمان چسبانده است. مفهوم آسمان به عنوان جسم جامد (بر یک گسترهٔ اتمسفر مانند ترجیح داده شده) میان تمدن‌های باستانی و فرهنگ‌های اخیر، به همراه [[یونان]] باستان , [[مصر]] , [[چین]] , [[هند]] , [[بومیان استرالیا]] و همچنین مسیحیان اولیه گسترده شده بود. آسمان در اساطیر و اشعار [[بین النهرینی]] و [[هند]] و [[اروپایی]] به صورت گنبدی جامد که بر فراز زمین کمان زده ترسیم شده‌است. خدای آسمان سومریان [[آن]] , این گنبد آسمان مانندها را "بهشت‌ها " نام‌گذاری کرد که خدای باد صفحهٔ صاف زمین زیر را از دریاهای اصلی بالای گنبد آسمان جدا کرده‌است. هندیان باستان همچنین به آسمان صلب اعتقاد داشته‌اند. [[ریگ‌ودا|ریگ ودا]] گفته است: "آسمان و زمین سخت و محکم هستند."