درون‌نگری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''درون‌نگری'''، عبارت است از بررسی اندیشه‌ها و احساسات یک فرد توسط خودش.<ref>{{یادکرد |فصل=اول |کتاب=زمینه روان‌شناسی اتکینسون و هیلگارد |نویسنده = ادوارد دی اسمیت. سوزان نولن. باربارا ل فردریکسون. جفری ل لافتوس. داریل ج بم. استیفن مارن |ترجمه=دکتر حسن رفیعی و دکتر محسن ارجمند |ناشر =ارجمند |شهر=تهران |صفحه=۲۲ |سال=۱۳۹۰}}</ref>درون نگری این است که خود فرد به مشاهده و ثبت ادراکها، افکار، و احساسات شخصی خود اقدام می‌کند (توجه داشته باشید که مشاهده، تنها به «نگاه کردن و دیدن» محدود نمی شودنمی‌شود). نمونه هاینمونه‌های درون نگری زمانی است که فرد، مثلا بگوید که یک شی خاص به نظرش چقدر سنگین است، یا یک نور، به نظرش چقدر درخشندگی دارد. درون نگری از فلسفه اقتباس شده بود و به عنوان روشی برای برسی هشیاری در ساخت گرایی و کنش گرایی مورد استفاده قرار گرفت. ولیلهم[[ویلهلم وونت]] به آن بعدبًعد جدید اضافه کرد. درون نگری محض نمی توانستنمی‌توانست کافی باشد. برای تکمیل آنُآن می باستمی‌بایست آزمایش و تجربه را نیز اضافه می کردندمی‌کردند. وونت، در آزمایشهایش،آزمایش‌هایش، بعضی ابعاد فیزیکی محرک (مثلا، شدت) را به طور ساطمانسازمان یافته تغییر می دادمی‌داد و از روش درون نگری استفاده می کردمی‌کرد تا مشخص شود که تغییرات فیزیکی، در تجربه [[خودآگاهی|خودآگاه]] فرد، چه تغییراتی به وجود می‌آورند (تجربه خودآگاه، یعنی تجربه ای که فرد درحال انجام دادن آن است وخودش می داندمی‌داند که آن را انجام میدهدمی‌دهد).<ref>زمینه روانشناسی اتکنیسون و هیلگارد/انتشارات ساوالان،مترجم مهدی گنجی،فصل یک،صفحه14</ref>