انجمن بین‌المللی کارگران: تفاوت میان نسخه‌ها

'''انجمن بین‌المللی کارگران''' ({{Lang-en|International Workingmen's Association}}؛ [[۱۸۶۴ (میلادی)|۱۸۶۴]] - [[۱۸۷۶ (میلادی)|۱۸۷۶]]) که '''بین‌الملل اول''' یا '''انترناسیونال اول''' نیز خوانده می‌شود، اتحاد سوسیالیست‌های جهان و انجمنی تحت تأثیر عقاید [[کارل مارکس]] بود. پس از بروز اختلاف بین افراد تأثیرگذار در سال ۱۸۷۶ فرو پاشید و [[بین‌الملل دوم]] در سال‌های بعد با تفکرات [[سوسیال دموکراسی]] تجدید حیات یافت. واژه انترناسیونال به معنای بین‌الملل به آن سازمان‌های جهانی کارگری اطلاق می‌شد که از اواخر قرن ۱۹ تا اواسط قرن ۲۰ در دوره‌های مختلف تکامل جامعه تشکیل شد. الهام‌بخش تشکیل آن آموزش مارکسیسم و اساسش همبستگی بین‌المللی کارگران و زحمتکشان کشورهای مختلف بود.<ref name=":1">{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=en|تاریخ=|وبگاه=marxists.org|نشانی=https://www.marxists.org/history/usa/eam/fi/firstinternational.html|عنوان=Organizational History of the “International Working Men’s Association”|تاریخ بازدید=20 May 2019}}</ref>

نخستین [[جامعه بین‌المللی]] کارگران که بعداً به ''بین‌الملل اول'' معروف شد در سال ۱۸۶۴ توسط [[کارل مارکس]] پایه‌گذاری شد. مدت‌ها بود که مارکس و [[فردریش انگلس]] برای ایجاد حزب طبقه کارگر مبارزه می‌کردند و تأسیس انترناسیونال به مثابه سازمان بین‌المللی [[پرولتاریا]] ثمره این مبارزه و پیروزی مارکسیستی در [[جنبش کارگری]] یک قرن پیش بود. بر اثر رشد سرمایه‌داری در نیمه دوم قرن نوزدهم و اعتلای نهضت کارگری و دموکراتیک دراغلب کشورهای پیش افتاده و لزوم همبستگی و کمک متقابل این نهضت‌ها در مقیاس جهانی، تشکیل سازمان بین‌المللی کارگران به یک ضرورت تاریخی مبدل شده بود. انترناسیونال اول در [[۲۸ سپتامبر]] [[۱۸۶۴ (میلادی)|۱۸۶۴]] در [[لندن]] تأسیس شد. اعلامیه تشکیل آن را مارکس نوشته‌است. این سند به برنامه [[پرولتاریا]]ی انقلابی در قرن نوزدهم مبدل شد و در آن وظیفه پرولتاریا سرنگون ساختن قدرت سرمایه و استقرار حکومت کارگران از طریق مبارزه سیاسی تعریف شده بود.