بر اساس باورهای [[اسلام]]ی، به [[دوزخ]] '''جهنم''' گفته می‌شود. مسلمانان معتقدند جهنم هفت طبقه دارد و هر چه پایین‌تر، جای افراد بدتر. عذاب‌های دوزخ هم روحی هستند هم جسمی. برخی جهنمیان همیشه در آنجا می‌مانند و برخی دیگر پس از مدتی بخشوده می‌شوند و به [[بهشت]] می‌روند.<ref>اسفار اربعه، [[ملا صدرا]]، جلد ۹، صفحهٔ ۳۲۰</ref>
<ref>اسفار اربعه، [[ملا صدرا]]، جلد ۹، صفحهٔ ۳۲۰</ref>'''جهنم از دید اسلام و دین''':
افزون بر درکات، برخی واژه‌های قرآنی که در سیاق وصف جهنم آمده‌اند و از ظاهر لفظ هم به جهنم ربطی ندارند، در برداشت‌های روایی و تفسیری نام مکان‌هایی در جهنم دانسته شده است؛ از جمله: معرف «صعود» در آیه ۱۷ مدثر، به کوهی در جهنم، «عقبه» به کوهی در جهنم،«حفرة من النار»به چاهی در جهنم، «فلق» به چاهی در جهنم که به طور مبسوط عذاب‌های آن وصف شده است،«ویل» به وادی‌ای هولناک در جهنم یا چاهی در آن که چهل سال طول می‌کشد تا به قعرش برسند، «غی» به وادی‌ای در جهنم،«غساق» به نهری یا وادی‌ای مملو از عقرب، «اثام»به وادی‌ای در جهنم و «موبق» به نهری از قیح و خون.
مکان‌هایی دیگر نیز مستقلاً در احادیث معرفی شده‌اند، مانند چاه حزن که جهنم خود روزی صد بار از آن پناه می‌جوید چاه هبهب که در وادی سقر جای دارد و مکان جباران است، کوه سکران و وادی آن غضبان دارای تابوت‌هایی از آتش و تابوتی از آتش در قعر جهنم که در آن شش نفر از پیشینیان و شش نفر از امت پیامبر به عنوان شقی‌ترین مردم در عذاب‌اند.
'''جهنم در عتقادات''':
کلمه جهنم اصلا عِبری است، اما به معنی که مسلمانان می گویند،بعضی به بنی اسرائیل معتقد نبودند. بعضی طوائفی یهود به آخرت ایمان داشتند و بعضی نداشتند و در نواحی بیت المقدس جائی بود که استخوانهای قربانی و چیزهای دیگر سوخته می شد، آنجا را وادی جهنم می گفتند. اما مسیحیان همانند مسلمانان به جهنم معتقدند و آن را جای گناهکاران و عذاب و شکنجه الهی می دانند.به گفته مسلمانان ماموران جهنم ناشنوا هستند و قادر به شنیدن حرف های جهنمیان نیستند
