سبلان: تفاوت میان نسخه‌ها

سبلان سومین قلهٔ بلند ایران پس از [[دماوند]] و [[علم‌کوه|علم کوه]] و [[:en:List of Ultras of West Asia|یکی از ۱۵۱۵]] [[قله بسیار برجسته]]ٔ جهان به‌شمار می‌رود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.peaklist.org/WWlists/ultras/iran.html|عنوان=Iran Mountain Ultra-Prominence - peaklist.org|ناشر=www.peaklist.org|بازبینی=2016-09-21}}</ref> سبلان یک کوه آتشفشانی نیمه فعال است که در مرحلهٔ فومرولیو بوده و در بالای قله آن [[دریاچه سبلان]] قرار دارد که تنها دریاچه دهانه ای کشور و با ارتفاع ۴۷۸۴ متر مرتفع‌ترین دریاچه ایران و یکی از مرتفع‌ترین دریاچه‌های جهان به‌شمار می‌آید، این دریاچه دارای مساحت ۱٫۰ هکتار، عمق تا ۱۵ متر و حجم تا ۸۰۰۰۰ متر مربع است. ساوالان به خاطر آبگرم‌های طبیعی و طبیعت زیبا و منحصربه‌فرد و [[پیست اسکی آلوارس]] مورد توجه گردشگران است. همچنین برخی زرتشتیان سبلان را محل بعثت ([[زرتشت]]) می‌دانند. نمونه‌ای از آن در کتاب [[چنین گفت زرتشت]]، اثر [[نیچه]]، مشاهده می‌شود که به پایین آمدن زرتشت از کوه سبلان اشاره کرده‌است<ref>خیاو یا مشکین شهر (کعبه ییلاقات شاهسون)، نویسنده: غلامحسین ساعدی (گوهرمراد)، 1343</ref> و از این نظر مکانی مقدس و مورد احترام است که حتی در میان بومیان و عشایر منطقه به نام آن قسم یاد می‌شود، و یکی دیگر از گمانه هایی که در مورد نام سبلان وجود دارد این است که در زبان ترکی ساو یعنی وحی و الان یعنی منطقه و ترکیب این دو واژه منطقه وحی را میسازد که دلیلی محکم بر نامگزاری این کوه هنگام ظهور دین زردشت میتواند باشد چون مشخصا معنی کلمه به معنی محل ظهور وحی هست و وحی از جانت خدا به پیامبران داده میشود. سبلان در [[سنسکریت]] صبلیمن (śabaliman) و به معنی رگه بوده است؛ زیرا در دامنه‌ی این کوه، چشمه‌ی آب گرم و آب سرد با فاصله‌ی نزدیک یک متر از هم دیده می‌شود؛ یعنی یک رگه‌ی آن گرم و رگه‌ی دیگرش سرد است.<ref>Nadine Stchoupak. Luigia. Nitti. Louis Renou. Dictionnaire sanskrit-français. Librairie d'amérique et d'orient. Paris: 1959.</ref>