یاروسلاو سایفرت: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== زندگی ==

 

 

سالهای دهه بيست برای سايفرت و دوستانش، دوران سرمستی جواني، گاه خودنماي و همواره فعاليت پرشور در شعر، روزنامه نگاری، هنر و بحث های سياسی بود.

در كتابهای شعری كه سايفرت به سالهاي ،۱۹۲۹ ۱۹۳۳ و ۱۹۳۶ منتشر كرد، سبك خاص خود را گسترش داد.اشعار او اكثراً بسيار موجز بودند و از فرط آهنگين بودن به ترانه می مانستند.موضوع اين اشعار به زيبايي زن و لطافت روحي او اختصاص داشت و عشق.

 

 

'''چراغ ها را خاموش كن''' كه به سال ۱۹۳۸ منتشر شد، يادداشت روزانه‌های شاعرانه‌ای بودند در وصف ماجرای تهديد آلمان هيتلری كه در ابتدا با بسيج ارتش و يكپارچگي و اتحاد مردم چكسلواكی برای دفاع از خاك چكسلواكی، لحنی سرشار از شور و هيجان دارد و زمانی كه به دستور رئيس جمهور وقت و پيرو تصميمات كنفرانس مونيخ در سپتامبر ۱۹۳۸ ملت وادار به تسليم و دست كشيدن از مرزهای ملی می شود، لحنی تاريك و غم انگيز می يابد.

 

بعد از ،۱۹۴۵ در فضای نسبتاً باز فرهنگی، گزيده اي از اشعار او همراه با تعدادي از كارهاي تازه اش به چاپ رسيد. در ،۱۹۵۶ بعد از لغو محدوديت ها در اتحاد جماهير شوروی، سايفرت در دومين كنگره اتحاد نويسندگان چكسلواكی از پشت تريبون اعلام كرد: «به اميد اين كه ما وجدان مردم خود باشيم. باور كنيد در سالهاي اخير، ما نه تنها وجدان توده‌ها و عامه مردم كه وجدان خود نيز نبوده ايم. هر آن كه درباره حقيقت سكوت اختيار كند، دروغ گفته است.»

سخنان سايفرت، حضار را سخت تحت تأثير قرار داد، به همان اندازه نيز ظاهر فيزيكي او. شاعر به زحمت راه مي رفت، به كمك عصا، اما وقتي نشست چون صخره اي به نظر مي رسيد: استوار، محكم و پرصلابت.

بعد از يك دهه سكوت، سايفرت با شعرهاي تازه كه لحنی ديگر و رنگ و رويی ديگر داشتند به ميدان آمد. در دفتر شعر '''كنسرت در جزيره''' ، ،۱۹۶۵ و دفاتر بعدی، او با دست شستن از قافيه و استعاره، اشعاري ساده، گزارشی و بي پيرايه خلق كرد كه ديگر هيچ شباهتی به آن سروده‌های آهنگين ترانه مانند نداشتند. در ،۱۹۶۷ طي جشن بهار در پراگ، جايزه بنگاه نشر نويسندگان چكسلواكي را دريافت كرد و همان سال هنرمند ملی كشورش لقب گرفت.

در ،۱۹۶۸ دخالت نظامي شوروی در چكسلواكي، سايفرت را واداشت، به رغم بيماري جدي، از بستر برخيزد و خود را با تاكسی تلفنی به ساختمان انجمن نويسندگان برساند. نويسندگان او را به عنوان رئيس موقت اتحاديه مستقل انتخاب كردند. يك سال بعد اين اتحاديه منحل شد. سايفرت بيمار و منزوی، به نوشتن ادامه داد. اشعار تايپ شده اش، تكثير مي شد و دست به دست مي چرخيد. او در يكی از حومه‌های پراگ مي زيست و هر كه را به ديدارش مي رفت، ياری مي رساند و خاطراتش را به عنوان شاعر به رشته تحرير مي كشيد. اين خاطرات، دايرة المعارف كاملی از زندگی فرهنگی پراگ است. سايفرت در آنها، شصت سال همكاري مستمر با نويسندگان، هنرمندان و روزنامه نگاران را با جزييات زندگی خصوصی خود در هم آميخته و مجموعه جذابی فراهم آورده است.

 

با گذشت ساليان، اشعار تازه سايفرت، ديگر بار اجازه چاپ در داخل چكسلواكی را يافتند. ترجمه انگليسی آثارش توسط ادوارد اسرس، لين كانين و ديگران در انگلستان و آمريكا به چاپ رسيدند. گلچينی از اشعار ادوار مختلف زندگی اش در چك، در تورنتو و پراگ منتشر شدند. خاطراتش تحت عنوان '''همه زيبايي هاي جهان''' ، در ۱۹۸۱ در چك، تورنتو به چاپ رسيد و بعد در كلن آلمان، همزمان، با همان عنوان اما با حذف و تغييرات كمتر در پراگ نيز انتشار يافت:

 

 

ياروسلاو سايفرت روز دهم ژانويه ۱۹۸۶ در گذشت.