سبک هندی: تفاوت میان نسخه‌ها

از قرن نهم هجری به بعد به علت استقبال دربار ادب پرور [[هند]] از شاعران پارسی گوی، و همچنین به علت عدم توجه پادشاهان [[صفویه|صفوی]] به اشعار متداول مدحی، گروهی از گویندگان به [[هندوستان]] رفتند و در آنجا به کار شعر و شاعری پرداختند. اینان به‌واسطه‌یبه‌واسطهٔ دوری از مرکز زبان و تمایل به اظهار قدرت در بیان مفاهیم و نکات دقیق و حس نوجویی و تفنن دوستی و به سبب تاثیر زبان و فرهنگ هندی و دیگر عوامل محیط، سبکی به وجود آوردند که '''سبک هندی''' نامیده می شود. برخی ار ادبا این سبک را سبک اصفهانی نیز نامیده اند. این سبک تقریبا از قرن نهم تا سیزدهم هجری ادامه داشت و از ویژگی های آن، تعبیرات و تشبیهات و [[کنایه|کنایات]] ظریف و دقیق و باریک و ترکیبات و معانی پیچیده و دشوار را می توان نام برد.