یوسف همدانی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
Shirvanloo (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''خواجه یوسف همدانی''' از مشایخ [[صوفیه]] در قرن پنجم و ششم هجری است.▼
▲'''خواجه یوسف همدانی''' از مشایخ صوفیه در قرن پنجم و ششم هجری است.
ابویعقوب یوسف بوزنجردی همدانی (۴۴۱-۵۳۵ هجری) مشهور به '''خواجه یوسف همدانی''' از مشایخ صوفیه در نیمه دوم قرن پنجم و نیمه اول قرن ششم هجری است. او را پیر بنیانگذاران طریقت [[نقشبندی]] و پیشرو [[تصوف]] در [[آسیای صغیر]] دانستهاند. در ۴۴۰ یا ۴۴۱ در [[بوزنجرد]] [[همدان]] به دنیا آمد. در هجده سالگی برای تحصیل به [[بغداد]] رفت و به حلقه درس [[ابواسحاق شیرازی]] فقیه معروف [[شافعی]] و مدرس و رئیس [[نظامیه]] [[بغداد]] پیوست و به تحصیل [[فقه]] و [[حدیث]] و [[کلام]] پرداخت. نوشتهاند که در [[عراق]] و [[خراسان]] و [[اصفهان]] و [[سمرقند]] و [[بخارا]] هم از حدیثدانان بزرگ آن روزگار حدیث آموخت. اما سرانجام از راه شریعت به طریقت رسید و در [[مرو]] اقامت گزید و خانقاهی در [[مرو]] بنیاد نهاد که به گفته [[ابن خلکان]] نظیر نداشت، و به نوشته [[دولتشاه سمرقندی]]، [[خانقاه]] او را کعبه [[خراسان]] میگفتهاند و [[سنایی غزنوی]] در آنجا خلوت و عزلت اختیار کرده بود.▼
خواجه یوسف سالهای آخر عمر را در دو مرکز بزرگ آن روز
▲ابویعقوب یوسف بوزنجردی همدانی (۴۴۱-۵۳۵ هجری) مشهور به '''خواجه یوسف همدانی''' از مشایخ صوفیه در نیمه دوم قرن پنجم و نیمه اول قرن ششم هجری است. او را پیر بنیانگذاران طریقت نقشبندی و پیشرو تصوف در آسیای صغیر دانستهاند. در ۴۴۰ یا ۴۴۱ در [[بوزنجرد]] [[همدان]] به دنیا آمد. در هجده سالگی برای تحصیل به بغداد رفت و به حلقه درس [[ابواسحاق شیرازی]] فقیه معروف شافعی و مدرس و رئیس [[نظامیه]] بغداد پیوست و به تحصیل فقه و حدیث و کلام پرداخت. نوشتهاند که در عراق و خراسان و اصفهان و سمرقند و بخارا هم از حدیثدانان بزرگ آن روزگار حدیث آموخت. اما سرانجام از راه شریعت به طریقت رسید و در مرو اقامت گزید و خانقاهی در [[مرو]] بنیاد نهاد که به گفته [[ابن خلکان]] نظیر نداشت، و به نوشته [[دولتشاه سمرقندی]] خانقاه او را کعبه خراسان میگفتهاند و [[سنایی غزنوی]] در آنجا خلوت و عزلت اختیار کرده بود.
خواجه یوسف در عصر خویش و تا چند قرن بعد میان دوستداران [[تصوف]] مقامی بلند و شهرتی عظیم داشت. [[عطار]] که در [[
▲خواجه یوسف سالهای آخر عمر را در دو مرکز بزرگ آن روز خراسان، مرو و هرات میگذراند. طی سفر بازگشت از هرات به مرو در سال ۵۳۵ درگذشت و اینک مزارش در محلی معروف به بیرام علی در شمال مرو کنونی به نام خواجه یوسف زیارتگاه است.
تنها اثر بازمانده از او [[رتبةالحیات]] است که با وجود اختصار و حجم کم آن، از نظر کیفیت و معنی قدرشناختنی است. این رساله
▲خواجه یوسف در عصر خویش و تا چند قرن بعد میان دوستداران تصوف مقامی بلند و شهرتی عظیم داشت. عطار که در [[تذکرة الاولیا]] از آوردن نام صوفیان نزدیک به عصر خود و معاصران خوداری کرده، دو بار در آن کتاب از خواجه یوسف با لقب امام نام برده است. خواجه یوسف همدانی به روایت [[اوحدالدین کرمانی]] زیاده از شصت سال بر مسند ارشاد جای داشت پس از مرگ او نیز چهار تن از شاگردان او یکی پس از دیگری تربیت مریدان را به عهده گرفتند. سومین آنها [[خواجه احمد یسوی]] بنیانگذار تصوف در آسیای صغیر و چهارمین آنها خواجه [[عبدالخالق غجدوانی]] سرسلسله طریقت خواجگان و نقشبندیه است.
▲تنها اثر بازمانده از او [[رتبةالحیات]] است که با وجود اختصار و حجم کم آن، از نظر کیفیت و معنی قدرشناختنی است. این رساله بصورت سؤال و جواب در باره زندگانی انسان و درجات مختلف آن نوشته شده است. بیان مؤلف اصولاٌ استدلالی است، اما آنجا که سخن از بوی آشنایی به میان میآید شور و حالی دیگر مییابد و عبارات موزون میشود و رنگ و بوی شعر مییابد. رتبهالحیات به تصحیح دکتر [[محمدامین ریاحی]] در سال ۱۳۶۲ در تهران به چاپ رسیده است.<ref>رتبةالحیات، خواجه یوسف همدانی، به تصحیح و با مقدمه و تعلیقات دکتر [[محمدامین ریاحی]]، تهران، ۱۳۶۲، انتشارات توس
</ref>
در اسفند ۱۳۸۱ کنفرانس خواجه یوسف همدانی در [[عشقآباد]] برگزار شد، و همزمان ترجمهای از [[رتبةالحیات]] همراه با ترجمه مقدمه [[محمدامین ریاحی]] بر رتبةالحیات به زبان [[ترکمنی]] توسط رایزنی فرهنگی ایران در [[ترکمنستان]] انتشار یافت.
|