سال‌ها پس از آن «کرامت دانشياندانشیان» با چند بیت از این شعر سرودی ساخت که خود آنرا میخواند و حتی به بچه‌های مدرسه روستای [[سلیران]] هم آنرا آموخته بود و آنها صبح‌ها سر صف مدرسه، به جای سرود شاهنشاهی این سرود را میخواندند. زمانی‌که «دانشیان» بار اول به‌خاطر فعالیتهای سیاسی‌اش به زندان افتاد، این سرود را به همراه دیگر رفقا در زندان میخواندند. بعدها با اوج‌گیری قيامقیام مردمی و آزادی زندانیان سیاسی، این سرود نیز توسط زندانیانی که آنرا می‌شناختند به میان مردم آمد و در یک هفته فاصله بین انقلاب بیست و دوم بهمن ۵۷ و سالروز اعدام ''دانشیان'' و ''گلسرخی''، رفقای کرامت دانشیان که خود را آماده برگزاری بزرگداشت این سالروز مینمودند به پیشنهاد [[پدرام اکبری]]، تصمیم به اجرای آن سرود که به «بهاران خجسته باد» در بین آنان معروف شده بود می‌گیرند.
وظیفه نوشتن نت این سرود به «[[اسفندیار منفردزاده]]» آهنگساز معروف، که خود نيزنیز در رابطه با پروندهٔ خسرو گلسرخی توسط [[ساواک]] دستگیر و مدتی زندانی بود، سپرده می‌شود و او به دلیل نبودن امکانات کافی و دسترسی نداشتن به ارکستر، خود به تنهایی تمام سازها را ابتدا تک تک مینوازد و بعد همه را با هم میکس می‌کند. خوانندگان سرود «علی برفچی»، «عبدالله» و «ابوالفضل قهرمانی»، «فرهاد مافی»، «حسن فخار» «پدرام اکبری» و خود منفردزاده بودند.
سرانجام، هنگامی که مراسم یادبود و بزرگداشت «کرامت» و «خسرو» در مدرسه عالی تلویزیون در حال برگزار شدن بود، رفقا خسته، نوار ضبط شده و آماده «بهاران خجسته باد!» را مستقيمامستقیما از استوديواستودیو به سالن برگزاری مراسم می‌آورند و برای نخستین بار این سرود پخش می‌شود.
منفردزاده خود درباره سابقه اجرای این سرود بعدها چنین می‌گوید:
«. . . سرود «بهاران خجسته‌باد» با شتاب و با سازهایی در حد اسباب بازی، با وسائل ضبط زيرزیر متوسط سال انقلاب ـ يعنییعنی بسياربسیار ابتدائی امروز ـ با صداهايیصداهایی کاملا غیر حرفه‌ای در منزل و نه در استوديو،استودیو، ضبط شده است. . . اگر سرود «بهاران خجسته‌باد» بدون کمک امتیازات ويژهویژه با چنينچنین اقبالی ماندگار می‌شود، عشق و ايثارایثار انسانی بزرگ و عاشق، نیروی پرتوان ماندگاری آن بوده است، نه موسيقیموسیقی و اجرا با صدای من. . . »
بسياریبسیاری سرايندهٔسرایندهٔ شعر سرود «بهاران خجسته‌باد!» را «کرامت دانشياندانشیان» می‌پندارند. که شاید دليلشدلیلش این باشد که ايناین سرود را اوليناولین بار از زبان او شنيده‌اندشنیده‌اند. حتی در نشرياتنشریات مختلفی که در سال نخست پس از انقلاب منتشر شد، بر بالای متن چاپ شده ابياتابیات ايناین سروده، نوشته می‌شد: «سروده‌ای از کرامت دانشیان». و چه بسا ايناین باور و برداشت از مطالعه همان نشرياتنشریات سرچشمه گرفته باشد.
