خودتنهاانگاری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نفس گرایی {{انگلیسی|Solipsism }}''' یا عینیت منحصر به فرد ( [[لاتین]] : solus = alone و ipse = self ) [[فلسفه]] ایست مبنی بر اینکه « ذهن من تنها چیزی است که هر کسی کاملا" به وجود آن اعتقاد دارد » . منطق نفس گرایی یک [[معرفت شناسی]] و یا دیدگاه [[متافیزیک]] ای دارد که تصریح می‌کند هرچیزی اعم از دانش , فراتر از ذهنیت بشر به هیچ عنوان قابل توجیه و ضمانت نیست . و بر این اساس جهان هایجهان‌های بیرونی و دیگر اذهان فهمیده نمی‌شوند و یا اصلا" خلق ناشده قلمداد می‌گردند . در [[تاریخ فلسفه]] , نفس گرایی نظریه‌ای همیشه مشکوک و پر ابهام بوده است .

صرف نظر از هستی شناسیهستی‌شناسی [[ماتریالیسم]] , این مکتب شرایط کافی برای رده بندی شدن در نفس گرایی را ندارد . فلسفه نفس گرایی همواره از شناخت دیگر موجودیت هاموجودیت‌ها سرباز می‌زند و شاخصه‌های هم ستیز در درون آن موجودیت هایموجودیت‌های فراذهنی را منکر می‌شوند . [[کوالیا]] یا تجربه شخصی در این مکتب رکن اساسی و عاری از اشتباه تصور می‌شود و همچنین تجربه دیگران نیز توسط [[قیاس]] سنجیده و صحه گذاری می‌شود . فیسلسوفان دائم سعی براین داشته اند تا فهمی فراتر از [[استنتاج]] و قیاس بسازند. ضعف فلسفی معرفت شناسیمعرفت‌شناسی [[دکارت]] به همین امر باز می‌گردد زیرا این فهم غلط را ایجاد می‌کند که انتهای هر دانستنی ختم می‌شود به « من فکر می کنم , پس هستم » ({{انگلیسی|I think therefore I am}}) ( cogito ergo sum) .

نفس گرایی ماوراء الطبیعه نوعی [[آرمانگرایی]] به این مضمون که « خود فردی » بیان شده در فلسفه نفس گرایی تمام واقعیتی است که می‌تواند وجود داشته باشد و دیگر جهان هاجهان‌ها و یا دیگر افراد نمایندگانی اند از این « خود » که هیچ استقلالی برای موجودیت یافتن, پیدا نمی‌کند .<ref>Wood, Ledger (1962), "Solipsism", p. 295 in Runes (ed.), Dictionary of Philosophy, Littlefield, Adams, and Company, Totowa, NJ.</ref>

=== شناخت شناسیشناخت‌شناسی نفس گرایی ===

شناخت شناسیشناخت‌شناسی و یا معرفت شناسیمعرفت‌شناسی نفس گرایی نمایی آرمانگرایانه است که تنها به ذهنیت فیلسوفان برای شناخت محیط هایمحیط‌های بیرونی اتکا می‌کند . فهمایش موجودیت دنیاهای بیرونی براساس یک سوال بی جواب و یا یک فرضیه غیر لازم طبقه بندی می‌شود .

=== روش شناسیروش‌شناسی نفس گرایی ===

[[روش شناسی]] نفس گرایی , نظریه‌ای معرفت شناختی است که اشاره می‌کند « خود فردی » و اظهاراتش نقطه شروع فلسفه بافی درباره نفس گرایی بوده است ( Wood صفحه 295 ) . روش شناسیروش‌شناسی نفس گرایی در برگیرنده و یا تایید کننده صحت و سقم نظریه نفس گرایی نیست بلکه به دلایل غیرقابل انکار درباره آگاهی بشری می‌پردازد.

فلسفه نفس گرایی گاهی به عنوان یک فلسفه شکست خورده و یا بیش از حد تخیلی مطرح می‌شود ( مانند کسانی همچون [[ریچارد پاپکین]] ) و سپس این فلسفه به عنوان یک زمینه مرتبط با شرایط روانشناسی آسیب شناسیآسیب‌شناسی شناخته می‌شود . ولی در عین حال پیروان این فلسفه معتقدند که نفس گرایی نه شکست خورده , تخیلی و نه مربوط به پاتولوژی و آسیب شناسیآسیب‌شناسی است .

[[سندروم]] نفس گرایی ( مریضی هایمریضی‌های ذهنی ایجاد شده ) مربوط می‌شود به یک تجزیه واضح ذهنی که بر اثر ارتباط برقرار نکردن ذهنی یک فرد با محیط حقیقی و دیگر اذهان پدید می‌آید . احساسی که در این مسیر پدید می‌آید و ناشی از جداشدن از حقایق می‌باشد , باعث می‌شود فرد دیگر تاثیری از پاسخی که به سوال , « آیا عقل سلیم وجود دارد یا نه ؟ » می‌دهد , نداشته باشد .

== پانویس هاپانویس‌ها و منابع ==