آیین توبه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Amirobot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: افزودن {{انبار-رده|Confessionals}}
Ebrambot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: حذف نویسهٔ زائد
خط ۱۴:
در [[کلیسای روم]] در قرن پنجم، این سنت عبارت بود از شنیدن اعترافات در آغاز [[روزه]] و آشتی دادن افراد [[توبه]] کار در [[پنج‌شنبه مقدس]].
به تدریج رسم آشتی دادن یا بخشودن گناهکاران بلافاصله پس از اعتراف و پیش از انجام توبه مورد توجه قرار گرفت.
در پایان قرن یازدهم، تنها گناهکاران رسوا و بدنام در روز پنج شنبه مقدس آشتی داده می‌شدند. اغلب چنین بود که اعتراف به جرم گناهان شدید تا آستانه مرگ به تأخیر می‌افتاد. برای تصحیح این رویه نادرست، چهارمین [[شورای لاتران]] در سال [[۱۲۱۵ (میلادی)|۱۲۱۵‍۱۲۱۵]] قانونی را وضع کرد که بر اساس آن، هر مسیحی باید سالی یک بار نزد کشیش اعتراف کند، البته این اقرارها به امانت نزد کشیش می‌ماند و آنها مجاز به برملا کردن این اسرار نبودند. فقط به تدریج برای هر معصیتی کفاره‌ای مشخص در نظر گرفته شد.
 
بزرگانی چون [[لایبنیتز]]، [[ولتر]] و [[گوته]] اشاراتی به محاسن این آیین کردند. چرا که معتقد بودند اعتراف به گناه علاوه بر تسکین خاطر گناهکار از میزان جرایم عمومی نیز می‌کاهد. هر چند که این سنت بعدها دچار تغییرات زیادی شد.