اتابک: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات: مرتبسازی منابع |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''اتابک''' در اصل لغت [[ترکی]] است که بین [[مغول]]ان رواج داشت. معنی آن پدربزرگ بود. بعد از مغول، این اصطلاح در دربارهای [[ایران]] معمول شد.
در دوره [[سلاجقه]]، للهها و معلمسرخانههای فرزندان [[شاه]] را اتابک خطاب میکردند. این افراد گاه به مقام صدارت نیز میرسیدند. به تدریج و در دورههای بعد گاه به [[صدراعظم]]، اتابک یا اتابک اعظم نیز خطاب میشد. افرادی مانند [[علیاصغرخان اتابک]] و [[امیرکبیر]]، در دوره [[قاجاریه]] لقب اتابک اعظم داشتهاند. در دوره [[مظفرالدینشاه]]، برخی از شاهزادگان مانند [[عینالدوله]] نیز، لقب اتابکی گرفتند.<ref>اطلاعات عمومی. عنایتالله شکیباپور. کتابفروشی اشراقی. ص
== منابع ==
|