ابوسعید گورکان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: حذف نویسهٔ زائد |
جز ربات:تصحیح پيوند به بيرون يا عنوان پيوند. |
||
خط ۱:
'''اَبوسَعید بن محمد بن میرانشاه بن تیمور'''<ref name=autogenerated1> {{یادکرد-ویکی|پیوند =http://en.wikipedia.org/wiki/Abu_Sa'id_(Timurid_dynasty)|عنوان =Abu Sa'id (Timurid dynasty)|زبان = انگلیسی|بازیابی = ۲۴ مارس ۲۰۱۰}}</ref> یا '''اَبوسَعیدِ گورَکان''' یا '''میرزا سلطان ابوسعید''' معروف به '''سلطان ابوسعید گورکانی''' (حک ۸۵۴ - ۸۷۳ه.ق/ ۱۴۵۰ - ۱۴۶۹ م)، پسر [[میرزا سلطان محمد]]، نوه[[جلال‌الدین میرانشاه تیموری|میرزا میرانشاه]] و نبیره [[تیمور|امیر تیمور گورکان]] بود که بر [[فرارود]] یا ماوراءالنهر و [[خراسان]] حکم می‌راند. ابوسعید پس از [[شاهرخ]] دومین سلطان مقتدر از بازماندگان تیمور است که بر قسمت وسیعی از متصرفات تیمور از حدود [[مغولستان]] تا [[عراق]] و از [[فرارود]] تا [[سیستان]] و [[قندهار]] حکومت می‌کرد و سلطنت را نه به وراثت بلکه به زور شمشیر به دست آورد. او آخرین پادشاه مقتدر [[تیموریان|خاندان تیموری]] در ایران محسوب می‌شود.<ref>دانشنامه جهان اسلام - ابوسعید گورکان</ref>
ابوسعید پادشاهی توانا و با کفایت بود و خود را از گمنامی به سلطنت رسانید و توانست بر [[خراسان]] و [[فرارود]] و [[کابل]] و [[فارس]] و [[عراق]] و [[مازندران]] مسلط شود. او کسی بود که همواره از فرصت‌ها بهره مناسب می‌گرفت. رفتار او با مردم، نسبتاً عادلانه و خوب توصیف شده است. سلطان ابوسعید طرفدار [[تصوف]] و اهل [[عرفان]] بود و مشایخ صوفیه را گرامی می‌داشت.
ابوسعید ۱۴۲۴م در [[هرات]] دیده برجهان گشود<ref
در زمان سلطنت [[ابوالقاسم بابر]]، همچنان پادشاه سمرقند و فرارود بود و پس از مرگ او در سال ۸۶۱ ه.ق [[هرات]] و [[خراسان]] را تا [[عراق]] به‌تصرف در آورد و [[فارس]] و [[کرمان]] را نیز فتح کرد.
| |||