ایلامی میخی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دبیرهٔ میخی ایلامی هخامنشی'''، [[دبیره میخی|دبیره‌ای میخی]] است که از ۲۵۲۰ پ.م. تا ۳۳۱ میلادی به کار می‌رفته‌است. این دبیره از [[دبیره میخی اکدی|دبیرهٔ میخی اکدی]] بدست آمده‌است. دبیرهٔ میخی ایلامی هخامنشی از ۱۳۲ نشانه ساخته شده‌است، که این تعداد بسیار کم‌تر از دیگر [[دبیره میخی|دبیره‌های میخی]] است.

زبان ایلامی در واپسین گام «ایلامی نو» نامیده می‌شود که خود به دو بخش «پیش از هخامنشی» و «هخامنشی» تقسیم می‌شود. زبان ایلامی هخامنشی بر روی دو دستهٔ جداگانهٔ اسناد بکار رفته‌است: سنگ نوشته‌های شاهی در بیستون, پاسارگاد, تخت جمشید, همدان, وان, شوش و سوئز و دیگر گل نوشته‌های دیوانی تخت جمشید که به دو بخش گل نوشته‌های گنجینه و بارو تقسیم می‌شود. البته سال‌ها پیش یک سند از بایگانی شوش نیز یافت شده‌است. این اسناد توسط پروفسور ریچارد هلک و جرج ج. کامرون خوانده و چاپ شده‌اند. دکتر عبدالمجید ارفعی و پروفسور متیو استولپر اکنون بر روی این اسناد جداگانه کار می‌کنند. شمار سندهای دیوانی به ۳۰ هزار می‌رسد که تنها ۵۰۰۰ آنها خوانده شده و نیمی از آنها حدود ۲۲۰۰ سند تاکنون چاپ شده‌است.

 

== جُستارهای وابسته ==

Persepolis fortification tablets, R.T. Hallock, 1969

Persepolis treasury tablets, G.G. Cameron, 1948

 

[[ca:Elamita cuneïforme]]