آندرونیکوس چهارم: تفاوت میان نسخه‌ها

| دوران =۱۳۷۶-۱۳۷۹<ref name="Britannica">

| نام کامل = آندرونیکوس پالایولوگوس

| زادروز = [[۲ آوریل|۲]]<ref یا [[۱۱ آوریل]] [[۱۳۴۸ (میلادی)|۱۳۴۸]]name="ویکی">{{یادکرد-ویکی

| مادر =هلنا کانتاکوزنه

| فرزندان = [[ژان هفتم (امپراتور بیزانس)|ژان هفتم]]

'''آندرونیکوس چهارم''' با عنوان کامل '''آندرونیکوس چهارم پالایولوگوس''' (زادهٔ ۲ یا ۱۱ آوریل ۱۳۴۸ - درگذشتهٔ ۲۸ ژوئن ۱۳۸۵) امپراتور بیزانس از ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۹ بود. او علیه پدرش ژان پنجم شورید و از جانشینی او خلع و زندانی گردید.<ref name="Britannica" /> اما به کمک جنوایی‌ها گریخت و پدرش را زندانی نمود و خود بر تخت امپراتوری نشست.<ref name="Britannica" /> با این جال ژان پنجم نیز به‌کمک ونیزی‌ها و ترک‌ها از زندان فرار کرد و با شرط قبول جانشینی مجدد آندرونیکوس چهارم و تبعیت‌نمودن از سلطان ترک، بار دیگر به قدرت باز گشت.<ref name="Britannica" /> اما آندرونیکوس چهارم پیش از پدرش درگذشت و پسرش با عنوان [[ژان هفتم (امپراتور بیزانس)|ژان هفتم]] جانشین او شد.<ref name="Britannica" />

آندرونیکوس چهارم پالایولوگوس، بزرگترین پسر ژان پنجم، امپراتور وقت بیزانس و هلنا کانتاکوزنه، دختر امپراتور پیشین، [[ژان ششم کانتاکوزنوس]] بود.<ref name="ویکی" />

آندرونیکوس علی‌رغم آنکه در اوایل دههٔ ۱۳۵۰ به امپراتوری مشترک با پدرش منصوب شده بود اما پس از آنکه سلطان [[عثمانی]] [[مراد یکم]] ژان را در ۱۳۷۳ به تبعیت از خود مجبور ساخت علیه پدرش شورید.<ref name="ویکی" /> او با ساوجی بی، پسر مراد و عاشق خود که او نیز علیه پدرش سر به‌شورش برداشته بود متحد شدشد، اما هردویهردو این شورش‌ها در نهایتشورش به شکست انجامید.<ref name="ویکی" /> مراد یکم فرمان داد تا چشمان پسرش را کور نمایند و از ژان پنجم نیز خواست تا همین کار را در مورد پسرش انجام دهد. اما ژان تنها یک چشم آندرونیکوس را کور نمود<ref name="ویکی" /> و سپس او را از جانشینی خود خلع و زندانی نمود.<ref name="Britannica" />

در ژوئیهٔ ۱۳۷۶ آندرونیکوس به کمک جنوایی‌ها موفق به فرار از زندان شد و یک راست پیش [[سلطان مراد دوم]] رفت.<ref name="ویکی" /> او با سلطان عثمانی توافق کرد تا در ازای حمایت او از آندرونیکوس، [[گالیپولی]] را که بیزانسی‌ها ۱۰ سال پیش به‌کمک آمادئوس ششم، کنت ساووی پس‌گرفته بودند به او بازگرداند.<ref name="ویکی" /> مراد این را پذیرفت و سپاهی ترکیبی متشکل از سواره‌نظام و پیاده‌نظام را در اختیار او قرار داد. آندرونیکوس به کمک این سپاه موفق شد تا کنترل قسطنطنیه را در اختیار خود گرفته و پدرش ژان پنجم و برادرش [[مانوئل دوم|مانوئل]] را زندانی نماید.<ref name="ویکی" />

او سپس [[تندوس]] را به‌عنوان جایزه به جنوایی‌ها واگذار کرد. و با این کار مرتکب اشتباه شد زیرااما فرماندار تندوس در مقابلبرابر این واگذاری مقاومت کرده و در مقابل آنجا را در اختیار ونیزی‌ها قرار داد.<ref name="ویکی" />

آندرونیکوس چهارم سپس در ۱۳۷۷ پسر خردسالش ژان هفتم را نیز به امپراتوری مشترک با خود منصوب نمود. با این حال ژان پنجم و مانوئل در ۱۳۷۹ موفق به فرار شده و پیش سلطان مراد رفتند و کمی بعدتر در همان سال و به‌کمک ونیزی‌ها آندرونیکوس را از قدرت برکنار ساختند.<ref name="ویکی" />

آندرونیکوس چهارم به [[گالاتا]] گریخت و تا ۱۳۸۱ تادر آنجا ماند و ژان پنجم همراه با پسرش که اینک عنوان مانوئل دوم را داشت بر تخت نشستند. با این‌حال آندرونیکوس چهارم نیز بار دیگر در ۱۳۸۱ به امپراتوری مشترک با پدرش بازگشت و به‌عنوان جانشین او منصوب شد. همچنین شهر سلیمبریا نیز به‌عنوان قلمرو شخصی او به او اعطا گردید.<ref باname="ویکی" این/> حالاما او پیش از پدرش در ۲۸ ژوئن ۱۳۸۵ درگذشت و پسرش جانشین او شد.