تنوین: تفاوت میان نسخه‌ها

نخستین بار [[صادق هدایت]] در کتاب [[وغ‌وغ ساهاب]] به جای «تنوین» از حرف «نون» استفاده کرد. از آن‌جا که کل کتاب طنز است و در سایر کارهای هدایت دیگر دیده نمی‌شود به نظر برخی از صاحب‌نظر او به عنوان شوخی و طنز این جابه‌جایی را انجام داده بوده است.<ref name=autogenerated1>آشوری ۳۸۷</ref> اما بعدها در بین نویسندگان رواج پیدا کرد. [[ناصر وثوقی]] اولین کسی بود که در [[مجله اندیشه و هنر]] این موضوع را به طور و جدی و پی‌گیر مورد استفاده قرار داد.

داریوش آشوری مخالف استقاده از نون به جای تنوین است: او می‌گوید:«این شیوه هیچ مشکلی را حل نمی‌کند و تنها بر ابهام خط فارسی می‌افزاید. زیرا با نشانه‌ی سنتی می‌توان اصل عربی این نشانه و نقش قیدساز آن را در جمله بازشناخت٬ اما با این شیوه‌ی تازه چیزی می‌شود شبیه هر [.ن] پایانی دیگر در خط و زبان فارسی.»<ref>آشوری name=autogenerated1 ۳۸۷</ref>