استان میسیونس: تفاوت میان نسخه‌ها

ایالت میسیونز ،میسیونز، یکی از ایالات ۲۳ گانه [[ آرژانتین ]] ، واقع در شمال شرق کشور و منطقه میان رودان (بین رودهای پارانا و اروگوئه) می‌باشد . میسیونز از شمال غرب با کشور [[ پاراگوئه ]] ، از شمال و شرق و جنوب با [[ برزیل ]] و از جنوب غرب با [[ ایالت کورینتس ]] مرز مشترک دارد .

ایالت در ابتدا زیستگاه بومیان گوارانی بود . [[ سباستین کابوت ]] نخستین اروپایی ای بود که در حال گذر از [[ رودخانه پارانا ]] (در سال ۱۵۲۷) از منطقه و همچنین [[ آبشار آپیپه ]] دیدن کرد . ۱۴ سال بعد ،بعد، [[ آلوار نونیز کابه زا ده واکا ]] [[ آبشار ایگواسو ]] را کشف کرد .

در سدهٔ ۱۷ م. و پس از ورود اسپانیایی‌ها ، اسپانیایی‌ها، اعضای انجمن عیسی ،عیسی، وابسته به فرقه[[ ژزوییت‌ها ]](یسوعیون) به این ناحیه آمدند . این مبلغان هیأتی اعزامی – تبلیغی بودند که در راستای سیاست کاهش جمعیت بومیان محلی از طریق مسیحی کردن منطقه تلاش می‌کردند . برجسته‌ترین آنها ، آنها، هیأت « سان ایگناسیو بود» که در سال ۱۶۳۲ و در ۶۰ کیلومتری جنوب پوساداس (مرکز ایالت) کنونی تاسیس شد . این افراد در مدت کمی ۳۰ دهکده به وجود آوردند که تاثیر بسزایی در پیشرفت هنر و کشاورزی منطقه داشت . در سال ۱۷۵۹ دولت پرتغال بر اثر پافشاری نمایندهٔ ضد ژروییتی اش – مارکی ده پومبال - دستور توقیف هیأت‌های منطقه را صادر کرد . او همچنین ،همچنین، پاپ کلمنت چهاردهم را به بازداشت اعضای جامعه ژزوئیت‌ها تشویق کرد . این سرکوب افزون بر [[ امپراتوری پرتغال ]] ، در [[ امپراتوری اسپانیا ]] نیز انجام شد .

عمده‌ترین گروه قومی – نژادی در پاراگوئه را بومیان گوارانی تشکیل می‌دهند . همین امر بهانه را به دست پاراگوئه می‌داد تا با ادعای اینکه بیشتر ساکنان میسیونز را بومیان گوارانی – عمده‌ترین گروه نژادی آن کشور – تشکیل می‌دهد میسیونز را اشغال کند (سال ۱۸۳۸) . این ادعای پاراگوئه ،پاراگوئه، آتش «جنگ اتحاد مثلث» خونین‌ترین درگیری در تاریخ نوین آمریکای جنوبی را (بین سال‌های ۱۸۶۴ تا ۱۸۷۰) روشن کرد . در این درگیری نظامی سه کشور آرژانتین ،آرژانتین، اروگوئه و برزیل متحد شدند و ضربه سختی به پاراگوئه وارد آوردند به گونه‌ای که آن کشور تقریبا ویران شد و از جمعیت مردان کاسته شد . شش سال پس از پایان جنگ ،جنگ، قرارداد صلح امضا شد و پاراگوئه از ادعای خود دست کشید . اوضاع اقتصادی میسیونز نیز پس از اینکه بطور رسمی به آرژانتین پیوست رو به بهبود می‌گذاشت .

در سال ۱۸۷۶ رئیس جمهور نیکولاس آویاندا به کمک پیترو کانسترو ،کانسترو، که تمام تلاش خود را صرف آرامش و صلح در منطقه کرده بود ، «قانون مهاجرت و استعمار» را تصویب کرد . این قانون اروپاییان را برای مهاجرت به آرژانتین و عمران و آبادی آن تشویق می‌کرد . در نتیجه شرکت‌های استعماری فراوانی به وجود آمد ،آمد، مهاجران بیشماری ،بیشماری، از اروپا و ازطریق جنوب برزیل به میسیونز آمدند . از آن پس اوضاع سیاسی – اقتصادی منطقه رو به رشد بود . در ۱۰ دسامبر ۱۹۵۳ میسیونز استقلال خود را به عنوان ایالت به دست آورد .

در سال‌های بعد با احداث سد هیدروالکتریکی مشترک با پاراگوئه و ایالت کورینتس بر [[ رودخانه پارانا ]] ، ایالت اعتباری بیش از پیش یافت .

میسیونز پس از [[ ایالت توکومان | توکومان ]] ، کوچک‌ترین ایالت کشور به شمار می‌رود .

فلات میسیونز بخشی کوچکی از کشور برزیل را نیز در بر می‌گیرد . صخره‌های این فلات مقادیر زیادی آهن دارند که به آن رنگی قرمز می‌دهد . در مرکز فلات ،فلات، رشته کوه‌های سیرا ده میسیونز با قله‌ای به ارتفاع ۸۴۳ متر قرار گرفته‌است .

رودخانه‌های جاری در میسیونز عبارتند از : [[ رود اروگوئه | اروگوئه ]] ، [[ رود ایگواسو | ایگواسو ]] ، [[ رودخانه پارانا | پارانا ]] . زیباترین منظره ایالت را [[ آبشار ایگواسو ]] در شمال غرب میسیونز (هم مرز با ایالت پارانای برزیل) و در نزدیکی شهر پوئرتو ایگواسو و مرز پاراگوئه تشکیل می‌دهد .

جمعیت میسیونز تا سال ۲۰۰۱ ،۲۰۰۱، حدود ۹۶۵۰۰۰ بوده که بیشتر آنها از نسل مهاجران سال‌های گذشته هستند . برخلاف دیگر مناطق آرژانتین که غالب مهاجران از طریق بوئنوس آیرس به آنجا آمدند ،آمدند، مهاجران میسیونز از طریق جنوب برزیل به این منطقه رهسپار شدند . از گروه‌های نژادی می‌توان به ایتالیایی‌هاایتالیایی‌ها، ،آلمانی‌ها، آلمانی‌هااسپانیایی‌ها، ، اسپانیایی‌ها ، لهستانی‌ها ،لهستانی‌ها، اکراینی‌ها و روس‌ها ،روس‌ها، دانمارکی‌ها و سوئدی‌ها ، فرانسوی‌ها ،سوئدی‌ها، سوئیسی‌هافرانسوی‌ها، ،سوئیسی‌ها، اعراب و ژاپنی‌ها اشاره کرد .

اقتصاد میسیونز با تولید ارزش ۸/۴ میلیارد دلار و درآمد سرانه ۴۹۴۰ دلار (۴۰ درصد زیر میانگین ملی) همچون دیگر ایالات شمالی کشور ،کشور، نسبتا کم توسعه می‌باشد . با وجود جغرافیای بارانی ،بارانی، کشاورزی تنها ۱۰ درصد اقتصاد ایالت را تشکیل می‌دهد . از جنگل‌های انبوه منطقه که شامل درختانی چون سرو ،سرو، کاج پارانا ، اوکالیپتوس ، گواتامبوپارانا، ،اوکالیپتوس، پتیربیگواتامبو، ،پتیربی، آنچیکو و گی یکا است برای تولید چوب استفاده می‌شود . مهم‌ترین منبع درامدزای ایالت را گیاه ماته با تولید نیم میلیون تن در سال تشکیل می‌دهد .

از دیگر محصولات می‌توان به چایچای، ،مرکبات، مرکباتتوتون، ، توتون ، نیشکر ،نیشکر، قهوه و برنج اشاره کرد .