استان کوردوبا (آرژانتین): تفاوت میان نسخه‌ها

در ۱۷۸۳، هفت سال پس از تحکیم حاکم نشین ریودلاپلاتا (وابسته به امپراتوری اسپانیا)، کوردوبا مرکز منطقه‌ای شد که ایالات لاریوخا، مندوزا، سان خوان و سان لوئیز کنونی را در بر میگرفت.

نخستین فرماندار کوردوبا با ۳۸۸۰۰ نفر جمعیت، رافائل ده سوبرمونته بود.

پس از سال ۱۸۲۰ کوردوبا و بوئنوس آیرس برای اداره کشور که در آن هنگام، حوزه اجرایی و قانونی نداشت تقلا میکردند. کوردوبا در پی سازمان فدرالی ایالات بود در صورتی که بوئنوس آیرس بر ایجاد یک دولت متمرکز پافشاری داشت. ایالت به مدت ۱۵ سال درگیر شورش‌های داخلی شد تا اینکه اوضاع توسط دولت موقت فلیکس دلاپنیا (۱۸۶۸) به ثبات رسید.

در مدت ریاست جمهوری سارمینتو یک رصدخانه (۱۸۷۱) و دانشکده علوم فیزیکی و ریاضیات (۱۸۷۳) در ایالت افتتاح شد.

با ایجاد سیستم ریلی و مهاجرت اروپاییان، جمعیت کوردوبا رو به فزونی نهاد. پس از ۱۸۸۷ کولونی‌های مختلف زراعی (مارکوس خوارز، سان فرانسیسکو) ایجاد شدند و استراحتگاه‌های پیشین فرایل موئرتو (بل ویل کنونی)، فریرا (ویا ماریا ی کنونی) و لوس لوسروس (ریوسگوندو ی کنونی) که بر سر راه بوئنوس آیرس بودند تبدیل به مراکز زراعی، تجاری و صنعتی شدند.

پس از جنگ جهانی دوم، کارگران بیشماری از سایرمناطق کشور و خارج، جذب توسعه صنعتی کوردوبا شدند. در خلال ریاست جمهوری آرتورو فروندیزی (۱۹۵۸ تا ۱۹۶۲) صنایع خودرو در کوردوبا و حومه به وجود آمد.

ایالت کوردوبا با تولید ناخالص داخلی برابر ۲/۲۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ و درامد سرانه ۹۰۴۰ دومین ایالت توسعه یافته پس از بوئنوس آیرس است.

بخش کشاورزی ۱۰ درصد اقتصاد ایالت را تشکیل می‌دهد. محصولات زراعی ایالت سویا، غلات و ذرت است. فعالیت‌های دامی نیز مربوط به پرورش گاو و گوسفند است طوریکه ۲۸ درصد لبنیات و ۱۵ درصد گوشت کشور در کوردوبا تولید می‌شود.

 

مزارع توریستی (آگروتوریسم)