میناموتو نو یوری‌میتسو: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Amirobot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: تغییر خودکار متن (-ویکیپدیا +ویکی‌پدیا & -ویکی پدیا +ویکی‌پدیا)
Amirobot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: تصحیح جایگذاری کاما، شمارگان هزارگان
خط ۱:
[[Image:Minamoto Yorimitsu.jpg|thumb|250px|رایکو، اثری از: کیکوچی یوآسی]][[Image:Kuniyoshi Utagawa, Minamoto Yorimitsu also known as Raiko.jpg|thumb|اوتاگاوا کونیوشی، میناموتو یوریمیتسو در جنگ با سوچی-گومو]]
 
'''میناموتو نو یوری میتسو''' (源 頼 光؟)، (از ۹۴۴ تا ۱۰۲۱)، که همچنین با عنوان '''میناموتو نو رایکو''' نیز، شناخته می‌شود، همراه با برادرش [[یوری نوبو]]، بعنوان نایب السلطنه‌های قبیله فوجی وارا، خدمت می‌کردند، و برای به دست گرفتن این مقام ناگزیر از انجام اقدامات خشونت آمیز شدند، چراکه غلبه بر فوجی وارا و در دست گرفتن زمام امور آن، جز از این راه ممکن نبود. او یکی از نخستین میناموتو‌ها است که به خاطر سوء استفاده از قدرت نظامی خویش، در تاریخ مورد توجه قرار گرفته‌است، وی هچنین بخاطر سرکوب راهزنان اوئه یاما نیز، مشهور و شناخته شده‌است.
 
یوریمیتسو به خاطر خدمات وفادارانه خویش به مقام سلطنت، توانست فرمانداری استان ایزو، کوزوکه و تعدادی دیگر از مناطق را، به ترتیب به دست آورد و هچنین به نوبه خود، تعداد دیگری از مقامات بالای دولتی را تصاحب نماید. از جمله یوریمیتسو به عنوان فرمانده هنگ مربوط به گارد شاهنشاهی، و همچنین به عنوان یکی از وزیران وزارت جنگ خدمت نمود. هنگامی که پدر او، یعنی میناموتو نو میتسوناکا درگذشت، وی استان ستسو را از پدر خویش به ارث برد.
خط ۷:
نام یوریمیتسو در تعدادی از افسانه‌ها و قصه‌های ژاپنی، به طرز شاخص و برجسته و چشمگیری به چشم می‌خورد. از جمله افسانه‌هایی که در آنها به یوریمیتسو اشاره شده، می‌توان به افسانه [[کینتارو]] (پسر طلایی، که گاهی با نامی دیگر و با عنوان ''ساکاتا نو کینتوکی'' هم از وی یاد شده‌است)، افسانه [[شوتن دوجی]]، و همینطور افسانه [[سوچیگومو]] اشاره نمود.
 
رایکو به طور معمول به همراه خود چهار ملازم یا نگاهبان افسانه‌ای داشت، که با عنوان شیتن-نو (چهار نگاهبان پادشاهان) شهرت داشتند. این چهار ملازم عبارت بودند از: [[واتانابه نو تسونا]]، [[ساکاتا نو کینتوکی]]، [[اورابه نو سوئه تاکه]]، و [[اوسوئی سادامیتسو]].<ref> مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازدید در ۵ اکتبر ۲۰۱۰ </ref>