'''اتحاد سوسیالیستی کارگری''' آخرین سازمانی است که در دوره بعد از انقلاب ۵۷ در درون جناح چپ ساخته شده است. این سازمان در ماه می ۲۰۰۰ توسط بخشی از کادرهای مستعفی «حزب کمونیست کارگری» که به خط و مشی راست و نئولیبرال و سیاستهای ضد کارگری و غیر مارکسیستی و عقبماندگی و فرقه گرای حککا اعتراض داشتند، تشکیل شد. این سازمان گاهنامه‌ای بنام [[بارو]] و یک نشریه خبری- سیاسی به نام «به پیش!»منتشر می‌کند و در عرصه‌های کارگری و دانشجویی فعال است. سازمان اتحاد سوسیالیستی کارگری و مشخصا رهبران آن [[ایرج آذرین]] و [[رضا مقدم]] در برخوردکتابی به مسائلنام جنبشدر دانشجویی پسدفاع از وقایع ۱۶ آذر ۱۳۸۶مارکسیسم به مخالفتنقد هاییسیاستهای باغیر فعالینمارکسیستی جنبشحککا دانشجویی که بنا به ادعایشان به [[حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست]] وابسته هستند، برخاستند. گفته می‌شود که اتحاد سوسیالیستی کارگری اطلاعات مربوط به فعالین دانشجویی دستگیر شده و زندانی را علنی کرده و امنیت آنها را به خطر انداختهپرداخته است. این اتفاق را بسیاری از فعالان چپ مشابه اقدامات پلیسی [[حزب توده]] ارزیابی کرده اند. در مباحثی که بر سر این موضوع براه افتاد، عده‌ای روش و خط سیاسی این سازمان را نئوتوده ایستی ارزیابی کردند.
اعضای رهبری اتحاد سوسیالیستی کارگری
رضا مقدم، [[ایرج آذرین]]، علی خدری، سودابه مهاجر، بهزاد بارخدایی، حمید بشارت، حمید قربانی، شروین رها و ناهید هستند.
