'''شو'''(به هیروگلیف: <hiero>H۶-G۴۳-A۴۰</hiero>) ایزدی است از ایزدان 9۹ گانه [[مصر باستان]] ([[هلیوپولیتان‌ها]]) که با [[تفنوت]] -خواهر همزاد خویش - نخستین زوج گروه خدایان نه گانه به شمار میرفتمی‌رفت و آفریده [[راع]] بود، بی آنکه با زنی بیامیزدبیامی‌زد. نامش برگرفته از فعلی است به معنی "«فراز آوردن"» و می توانمی‌توان آن را به "«کسی که فراز می آورد"می‌آورد» ترجمه کرد. او هم چون اطلس در اساطیر [[یونان]]، نگاه دار آسمان است. درباره اش گفته اندگفته‌اند که به فرمان راع بین دو کودک ایزد -یعنی بین [[گب]] و [[نات]] - که پیش از آن کاملا یکی بودنداند، رها شده استشده‌است. '''شو''' زمین و آسمان را با خشونت از هم جدا کرد، نات را بلند کرد و به فضا برد و با دست هایشدست‌هایش او را در بالا نگه داشت.
== ایزد هوا و جانشین راع ==
'''شو''' همچنین ایزد هوا و ایزد گونه بود. اما همانند دیگر ایزدان بزرگ طبیعت، دارای آیین ویژه ایویژه‌ای نیست. او همیشه به شکل انسان جلوه یافته استیافته‌است. انسانی که بر سرش معمولاً نشانه اینشانه‌ای مشخص، یعنی پر شترمرغ که معنی نگار نام اوست، به چشم می خوردمی‌خورد. '''شو''' جانشین راع و شهریار زمین شد، اما همانند پدر، دگرگونی‌های قدرت را تجربه کرد. زیرا کودکان [[آپپ]] بر ضد او توطئه چیدند و در کاخ [[آت نوب]] با وی نبرد کردند. او آنان را نابود کرد، اما بیماری بر او چیره گشت، به طوری که حتی پیروان وفادارش نیز قیام کردند. سرانجام ،سرانجام، '''شو''' خسته از فرمان روایی، به سود فرزندش گب کناره گرفت و پس از طوفانی موحش که 9۹ روز دوام داشت، به آسمان‌ها پناه برد..<ref>اساطیر مصر، ژ. ویو. ترجمه دکتر ابوالقاسم اسماعیل پور. 1۱-62۶۲-7033۷۰۳۳-964۹۶۴ ISBN </ref>
