چتایی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: خردبندی، {{خرد}} تبدیل شد به {{زیست‌شناسی-خرد}}-iwenibtaxo ؟ |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: تمام رده‌ها را حذف کرد(AF) |
||
خط ۲:
بزرگترین تولیدکنندگان چتایی [[هند]] و [[بنگلادش]] هستند.
جوت گیاهی بلند، نرم و درخشان است که می توان آن را بافته و تبدیل به نخ یا رشته های محکم و زبر کرد.
این گیاه از طبقه کورکورس ها می باشد که خود از خانواده تیلیاسی می باشد.
جوت یکی از پراستفاده ترین گیاهان است که از نظر تنوع و فراوانی بعد از کتان قرار دارد.
این گیاه از مواد اولیه ای همچون سلولز(مهم ترین ترکیب فیبر گیاهی) و لیگنین(مهم ترین ترکیب فیبر چوب ) تشکیل شده است.
بنابر این جوت نوعی فیبر لیگنو- سلوسیک می باشد که بخشی منسوج و بخشی چوبی است.
این الیاف سفید مایل به زرد تا قهوه ای رنگ است و بین 1 تا 4 متر درازا دارد.
این گیاه برای رویش نیاز به خاک آبرفتی ساده با آب همیشگی دارد.
بهترین آب و هوا برای رویش این گیاه گرما و رطوبت است که معمولا در فصل بارش و بارندگی(فصل مانسون) وجود دارد.دمای 20 تا 40 درجه سانتیگراد و رطوبت 70- 80 % برای کشت و کار موفق این گیاه لازم است.
این گیاه نیاز به 5- 8 سانتیمتر باران هفتگی دارد که این مقدار برای فصل بذر افشانی بیشتر خواهد بود.
مدارک تاریخی چند حاکی از این حقیقت است که روستاییان فقیر در هند از این گیاه برای پوشش و لباس خود استفاده می کردند.
چرخ های بافندگی ساده و دستی توسط بافندگان برای تابیدن و ریسیدن نخ استفاده می شد.
همچنین مردم بنگلادش طناب و ریسمان هایی از این گیاه درست کرده و مورد استفاده قرار می دادند.
جوت توسا از جمله انواع عربی_ افریقایی این گیاه می باشد. این نوع جوت به خصوص به خاطر نوع برگ آن بسیار معروف بوده و به عنوان یک ترکیب در گیاه ادویه ای لعاب داری به نام ملوخیه استفاده می شده است.این ترکیب به خصوص در بین کشورهای عربی معروف است .
جوت توسا نسبت به جوت سفید نرم تر ، درخشان تر و محکم تر می باشد. محیط کشت مورد نیاز جوت توسا نیز شبیه جوت سفید می باشد.
همکنون کشور بنگلادش بزرگترین تولید کننده جوت در جهان است.
گیاه جوت از جمله گیاهان وابسته به آب فراوان در محیط است و نیاز خیلی کمی به کود شیمیایی و آفت کش برای مراقبت و رشد دارد.
تولید این گیاه در کشور بنگلادش و قسمت هایی از هند تمرکز دارد.
الیاف جوت از ساقه و نواره های باریک روی گیاه(پوسته بیرونی) بدست می آید.
الیاف ابتدا به کمک فرآیند آبروت کردن یا خیساندن استخراج می شود. در این فرآیند ساقه های جوت را با هم بسته و در آب کم و روان قرار می دهند.
فرآیند آبروت کردن دو نوع است، آبروت ساقه و آبروت پوسته یا نوارها. بعد از این کار فرایند کندن پوست یا ور آوردن صورت می گیرد.
این مرحله توسط زنان و کودکان انجام می شود. در این مرحله مواد غیر الیافی دورریخته می شود و الیاف از آن گرفته می شود.
| |||