قانون مور: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۷:
طبیعی است که این دو برابر شدن تعداد ترانزیستورها (خواه در یک سال باشد یا در ۱۸ ماه) به معنای این است که ابعاد ترانزیستورها در حال نصف شدن است. این امر بدان معنی است که به سرعت به جایی خواهیم رسید که محدودیت‌های فیزیکی اجازه این نصف شدن ابعاد را نخواهند داد. این یعنی نزدیک شدن به پایان قانون مور، هر چند احتمالاً این قانون تا حدود سال [[۲۰۲۰ (میلادی)|۲۰۲۰]] همچنان معتبر خواهد بود.
 
پایان عصر قانون مور، دانشمندان را به این سمت سوق داده که شاخه‌های جدیدی از روش‌های محاسباتی را آزمایش کنند، تا در هنگام لزوم (احتمالاً از حدود ۱۰ سال دیگر)، بتوانند جایگزین مناسبی برای [[رایانه]]‌های امروزی داشته باشند؛ روشهاییروش‌هایی همچون [[محاسبات کوانتومی]] {{انگلیسی|Quantum Computing}}، [[محاسبات زیستی]] {{انگلیسی|Bio Computing}} و… . آنچه مسلم است، در چنین رایانه‌هایی خبری از تراشه و [[پردازنده]]‌هایی به شکل‌های امروزی نخواهد بود.
 
اما آیا این به معنای پایان یافتن دوران رایانه‌های امروزی ظرف ۱۰ سال آینده است؟ یا این که سازندگان رایانه‌های امروزی، پس از اتمام عصر قانون مور، راه خود را تغییر میدهند، و به جای تلاش برای افزایش توان رایانه‌ها از طریق افزایش ترانزیستورها در واحد سطح، به روش‌های دیگری روی می‌آورند؟ آیا نسل رایانه‌های امروزی به کل منسوخ خواهد شد؟