ادیپ شهریار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اُدیپ شهریار''' (به یونانی: Oἰδίπoυς τύραννoς، تلفظ: ''اُیدیپوس تیرانُس''= ادیپ جبار) قسمت اول از سه‌گانهٔ [[ادیپ در کولونوس]] و [[آنتیگونه]] از [[تراژدی]] «افسانه‌های تبای» نوشته نمایش‌نامه‌نویس یونانی [[سوفوکل]] که در ۴۲۹ پیش از میلاد به روی صحنه رفت.<ref>Bernard Knox: «The Date of the Oedipus Tyrannus of Sophocles,» The American Journal of Philology, Vol. ۷۷, No. ۲ (۱۹۵۶), ۱۳۳-۱۴۷.</ref> این [[تراژدی]] دنیای دوگانه و ناهمساز خدایان و آدمیان است که هریک قوانین خاص خود را دارند.<ref>(ادیپ شهریار - ترجمه بهیار - ص۱۶)</ref> به عبارت دیگر مسأله‌ایمسئله‌ای که در این تراژدی مطرح می‌شود، برخورد بشر است با تقدیر.

نظر فروید دربارهدربارهٔ تعارض آلتی زنانه که برخی از طرفداران او آن را عقده [[الکترا]] (Electra Complex) خوانده‌اند، از وضوح کمتری برخوردار است. همانند پسر، اولین هدف عشقی دختر، مادر است زیرا او منبع اصلی غذا، محبت و ایمنی در طفولیت است. فروید نوشت:«دخترها نداشتن اندام جنسی را که برای پسران ارزش برابری دارد، عمیقا احساس می‌کنند. آنها به این دلیل خود را حقیرتر می‌دانند و این رشک برای آلت مردی، منشأ تمام واکنش‌های زنانه‌است». بنابراین دختر رشک آلت مردی(penis envy)، نقطه مقابل اضطراب اختگی پسر را پرورش می‌دهد. دختر معتقد است که آلت مردی‌اش را از دست داده‌است و پسر می‌ترسد که آن را از دست بدهد. سرانجام دختر با مادرش همانندسازی می‌کند و عشق خود به پدر را سرکوب می‌نماید.<ref>[http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=34479](مراحل رشد شخصیت در نظریه فروید - جواد قاسمی زرنوشه)</ref>