لاری

زبان لارستانی یا لاری گروهی از از زبانهای فارسی[۱][۲] است که خاطر تفاوت‌های زیاد آن با فارسی معیار به عنوان یک زبان از شاخهٔ زبان‌های ایرانی‌تبار جنوب غربی قلمداد شده‌است. زبان لارستانی زبانی است که مانند زبان فارسی در شاخه زبان‌های ایرانی جنوب غربی قرار می‌گیرد.[۳] این زبان را می‌توان به پارسی میانه ارتباط داد. این زبان گونه جنوب غربی خالصتر از زبان پارسی مدرن است که تحت تاثیر زبانهای شمالی قرار گرفته‌است.[۴]

لارستانی زبان ساکنان جنوبی استان فارس و مردم غرب هرمزگان است که در منطقه وسیعی به نام لارستان کاربرد دارد. اگرچه به زبان همه ساکنان لارستان، لاری گفته می‌شود، این زبان در جای جای این منطقه نمودهای گوناگونی دارد که بیشتر این تفاوت‌ها در تلفظ واژگان است. زبان لارستانی بیش از نُه لهجه را دربر می‌گیرد: لاری، فرامرزی، کُوخِردی، خُنجی، اسیری، اِوَزی، جناحی، گَوده‌ای، گِراشی، فیشوَری، فداغی، بیخه‌ای و بَستَکی.

پانویس [ویرایش]

   ↑ Ethnologue report for language code: lrl
   ↑ Indo-European, Indo-Iranian, Iranian, Western, Southwestern
   ↑ Anonby, E. J. 2003b. Update on Luri: How many languages? Journal of the Royal Asiatic Society 13.2:171–197.
   ↑ D. N. Mackenzie, R. E. Emmerick, Dieter Weber (1991) "Corolla iranica", 1991, Published by P. Lang, ISBN 3-631-43589-4, 9783631435892

منبع [ویرایش]

   احمد نور احمدی؛ بررسی تطبیقی فعل، ضمیر و واژه در زبان لاری با فارسی میانه