لوراسیا: تفاوت میان نسخه‌ها

در دورهٔ کامبرین، بخش عظیمی از لوراسیا در عرض [[استوا]]یی قرار داشت و هنگامی‌که شروع به تقسیم‌شدن نمود، چین شمالی و سیبری به عرض‌هایی شمالی‌تر از آنچه که توسط فاره در طول ۵۰۰ میلیون سال گذشته اشغال شده‌بود کشیده‌شدند. چین شمالی تا رسیدن به دورهٔ [[دوونین]]، چین شمالی در نزدیکی [[مدار قطب شمال]] قرار گرفته بود و در عصر یخبندان [[کربونیفر]]ی در فاصلهٔ ۳۰۰ تا ۲۸۰ میلیون سال پیشپیش، به‌عنوان شمالی‌ترین سرزمین جهان باقی ماند. در عین حال مدرکی دال بر یخبندان گستردهٔ کربونیفری در قاره‌‌های شمالی در دست نیست. در این دورهٔ سرما، لورنتیا و بالتیکا باردیگر به‌یکدیگر متصل شدند و [[رشته‌کوه آپالیشین]] شکل گرفت. همچنین توده‌های وسیع زغال‌سنگ ایجاد شد که تکه‌گاهتکیه‌گاه اصلی اقتصادهای مناطقی همچون [[ویرجینیای غربی]] و بخش‌هایی از [[پادشاهی متحده]] و [[آلمان]] بوده است.

قارهٔ سیبریا به‌سمت جنوب حرکت کرد و به قزاقستانیا، قاره‌ای کوچک که امروزه گمان می‌رود بر اثر آتشفشانی‌های گسترده‌ای در دورهٔ [[سیلورین]] ایجاد شده‌باشد پیوست. هنگامی که این دو قاره به‌یکدیگر متصل شدند، لوراسیا تقریباً دوباره شکل گرفت و با آغاز دورهٔ تریاس، کراتون چین شرقی نیز به لوراسیای در حال تغییر پیوست. لوراسیا سپس با گوندوانا برخورد کرد و پانگئا شکل گرفت. چین شمالی آخرین قاره‌ای بود که با حرکت از عرض‌های تقریباً نزدیک به قطب شمال به‌سوی جنوب به پانگئا پیوست.