پروبوس: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
MystBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز r2.7.1) (ربات افزودن: be:Проб
قاصدک بهار (بحث | مشارکت‌ها)
جز لشگر - غلط املایی
خط ۳۰:
بیشتر دوران فرمانروایی پروبوس به جنگ‌های دنباله‌دار با قبایل متجاوز در نواحی مرزی سپری شد. پس از مرگ [[پوستوموس]]، امپراتور گل‌ها در ۲۵۸، سرزمین گل به سرعت رو به زوال بود و همین امر سبب شده بود تا گروه‌های متعددی از مهاجمان وارد منطقهٔ راین شوند. از سوی دیگر در جنوب نیز قبایل [[لوگی]] و [[آلامانی]] موفق شده بودند تا از درهٔ [[نکار]] عبور کرده و خود را به گل برسانند. [[فرانک]]‌ها نیز از راین عبور کرده و به مناطق شمالی‌تر در حال پیشروی بودند. پروبوس برای اینکه بتواند با تمامی این تهدیدات مقابله کند دست به تقسیم نیروهای خود زد. او فرماندهانش را برای مقابله با فرانک‌ها بسیج نمود و خود به نبرد علیه قبایل لوگی و آلامانی پرداخت. این استراتژی پیروزی بخش بود و پروبوس موفق شد تا حتی [[سمنون]]، رهبر لوگی‌ها و پسرش را اسیر نماید. دو گروه مهاجمین با شرایط روم موافقت کرده و هرآنچه که غارت کرده بودند را همراه با زندانی‌ها بازپس دادند. در پایان پروبوس نیز سمنون و پسرش را آزاد کرد.
 
پروبوس توانست پس از این پیروزی مهاجمان [[بورگوندی|بورگوندیایی]] را نیز شکست دهد. مهاجمین اسیرشده در ارتش روم ثبت‌نام کرده و به بریتانیا فرستاده شدند اما از آنجا که تنها شکست‌دادن وحشی‌ها او را خشنود نمی‌کرد قدم‌های مهمی برای امن نمودن مرزها در ناحیهٔ راین برداشته شد. به دستور او قلعه‌ها و انبارهایی در گذرگاه‌های مختلفی از بخش آلمان‌نشین رود راین ساخته شد تا او و لشگریانشلشکریانش در آنها مستقر شوند. پس از آن کاشت [[انگور]] را برای ایجاد ثبات اقتصادی در سرزمین گل تشویق نمود. پروبوس در این زمان دارای القابی همچون گوتیکوس ماکسیموس و ژرمانیکوس ماکسیموس بود که نشان از موفقیت‌های او این مناطق داشت.
 
=== فعالیت‌های نظامی و کشاورزی در مصر ===
خط ۳۸:
در [[تاریخ آگوستا]] آمده است که [[بهرام دوم]]، پادشاه [[ساسانی]] به پروبوس پیشنهاد صلح داد اما امپراتور روم با رد آن، خود را آمادهٔ حمله به ایران نمود. ولی در همین زمان شورش‌هایی چند در غرب و شرق امپراتوری به‌پا خواست و پروبوس به‌دلیل بحرانی‌شدن وضعیت از جنگ با پادشاهی ساسانی منصرف شد و خود را به سرعت به نواحی غربی رساند. او در بازگشتش دستجات بزرگی از بربرها را در داخل خاک امپراتوری اسکان داد و احتمال داده می‌شود این کار را برای افزایش جمعیت مناطقی که بر اثر جنگ و طاعون خالی از سکنه شده بود انجام داده باشد. این سیاستی اشتباه بود که توسط فرمانروایان پس از او نیز ادامه یافت و سرانجام منجر به بروز بحران در امپراتوری روم شد.
 
[[پروکولوس]] در ۲۸۰ پس از میلاد (تاریخ احتمالی) در لوگدونوم ([[لیون]] امروزی در [[فرانسه]]) سر به شورش برداشت. او دارای روابطی نیز با فرانک‌ها بود و گمان می‌برد با او همراه شوند. پروبوس برای سرکوب او به منطقه رفت و فرانک‌ها پروکولوس را به امپراتور تحویل دادند. اما در احتمالاً همان زمان، [[بونوسوس]] در راین نیز ادعای امپراتوری نمود و علیه پروبوس شورید. بونوسوس سربازی دلیر بود و پروبوس برای مقابله با او مجبور شد تا نیروهای بیشتری را بسیج کند. جنگ بین آنها تنها زمانی پایان یافت که بونوسوس، ناامید از پیروزیش خود را حلق‌آویز نمود. پروبوس از جان همسر و دو پسر او گذشت و با آنها بااحترام رفتار کرد.
 
در ۲۸۱ (تاریخ احتمالی)، [[ژولیوس ساتورنینوس]] که یکی از فرماندهان پروبوس در سوریه بود قدرت را در دست گرفت و او نیز علیه امپراتور دست به شورش زد اما پیش از آنکه پروبوس برای مقابله با او اقدام کند توسط سربازان خودش کشته شد.
خط ۴۵:
 
=== مرگ پروبوس ===
پروبوس پس از فرونشانی شورش‌ها اشتیاق بسیاری برای انجام لشگرکشیلشکرکشی به‌تعویق‌افتاده‌اش به ایران داشت. پس او رم را با سپاهیانش در ۲۸۲ به مقصد مرزهای شرقی ترک نمود و در طول مسیر نخست وارد زادگاهش در سیرمیوم شد. در همین زمان خبر خودامپراتور خواندن [[کاروس|مارکوس اورلیوس کاروس]]، فرماندهٔ نگهبان‌ها به پروبوس رسید. او سپاهیانی را برای سرکوب کاروس فرستاد اما آنها به او پشت کرده و به کاروس پیوستند. پس از این اتفاق سربازان باقی‌ماندهٔ پروبوس نیز علیه او شوریدند و پروبوس را در سپتامبر یا اکتبر ۲۸۲ پس از میلاد به قتل رساندند.
 
== منابع ==